Jesteś w:
Granica
Licząca dwadzieścia siedem rozdziałów wielowątkowa, skupiona wokół nieszczęśliwej miłości Zenona i Elżbiety „Granica” Zofii Nałkowskiej jest ze względu formalnego powieścią, czyli fundamentalnym gatunkiem epiki, w którym występuje narracja, bohaterowie, płaszczyzna temporalna i przestrzenna.
Narracja
W powieści mamy przykład narracji relacjonującej trzecioosobowej, której autor przyjął pozę wewnętrznego obserwatora wydarzeń i wypowiada się z perspektywy bohaterów.
Opowiadacz jest zatem bezimiennym przedstawicielem prowincjonalnej zbiorowości, przekazującym czytelnikowi rozpowszechniane między ludźmi plotki. Nie komentuje i nie ocenia, nie przyjmuje roli sędziego – nie oskarża ani nie broni postępowania głównego bohatera, starając się za to zwrócić uwagę na różnice między potrzebami i racjami indywidualnymi a społecznymi.
Poza porządkowaniem wydarzeń w czasie i przestrzeni i dążeniem do obiektywności powieściowy narrator jest wszechwiedzący. Dysponuje wiedzą o dalszym losie bohaterów, opowiadając wydarzenia, które będą dopiero miały miejsce.
Jest także wnikliwym badaczem próbującym wyjaśnić prezentowane zdarzenia i rozgryźć motywację ich autorów.
Bohaterowie
W powieści występuje trójka bohaterów głównych - Zenon Ziembiewicz, jego żona Elżbieta Biecka oraz kochanka – Justyna Bogutówna - uwikłanych w miłosny trójkąt – oś kompozycyjną dzieła oparta na schemacie trójkąta. Prócz nich jest kilka postaci drugoplanowych (między innymi Cecylia Kolichowska, Romana Niewieska, Karol Wąbrowski, Jasia Gołąbska) oraz wiele pobocznych i epizodycznych.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Narracja i kompozycja „Granicy”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimLicząca dwadzieścia siedem rozdziałów wielowątkowa, skupiona wokół nieszczęśliwej miłości Zenona i Elżbiety „Granica” Zofii Nałkowskiej jest ze względu formalnego powieścią, czyli fundamentalnym gatunkiem epiki, w którym występuje narracja, bohaterowie, płaszczyzna temporalna i przestrzenna.
Narracja
W powieści mamy przykład narracji relacjonującej trzecioosobowej, której autor przyjął pozę wewnętrznego obserwatora wydarzeń i wypowiada się z perspektywy bohaterów.
Opowiadacz jest zatem bezimiennym przedstawicielem prowincjonalnej zbiorowości, przekazującym czytelnikowi rozpowszechniane między ludźmi plotki. Nie komentuje i nie ocenia, nie przyjmuje roli sędziego – nie oskarża ani nie broni postępowania głównego bohatera, starając się za to zwrócić uwagę na różnice między potrzebami i racjami indywidualnymi a społecznymi.
Poza porządkowaniem wydarzeń w czasie i przestrzeni i dążeniem do obiektywności powieściowy narrator jest wszechwiedzący. Dysponuje wiedzą o dalszym losie bohaterów, opowiadając wydarzenia, które będą dopiero miały miejsce.
Jest także wnikliwym badaczem próbującym wyjaśnić prezentowane zdarzenia i rozgryźć motywację ich autorów.
Bohaterowie
W powieści występuje trójka bohaterów głównych - Zenon Ziembiewicz, jego żona Elżbieta Biecka oraz kochanka – Justyna Bogutówna - uwikłanych w miłosny trójkąt – oś kompozycyjną dzieła oparta na schemacie trójkąta. Prócz nich jest kilka postaci drugoplanowych (między innymi Cecylia Kolichowska, Romana Niewieska, Karol Wąbrowski, Jasia Gołąbska) oraz wiele pobocznych i epizodycznych.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -