Jesteś w:
Granica
Tytuł powieści Zofii Nałkowskiej ma wymiar symboliczny. Nazywając tym rzeczownikiem swoją książkę, pisarka chciała zwrócić uwagę na jej wielowymiarowy sens i złożoną problematykę.
Granica może być rozumiana co najmniej w pięciu metaforycznych znaczeniach:
- jako granica moralna: dotyczy postępowania głównego bohatera powieści Zenona Ziembiewicza, który zarówno w życiu prywatnym (trójkąt uczuciowy z żoną Elżbietą oraz kochanką Justyną), jak i zawodowym (ślepe posłuszeństwo Czechlińskiemu i Tczewskim), niebezpiecznie rozszerza granicę między dobrem a złem, co doprowadza do tragedii zarówno jego, jak i jego najbliższych;
- jako granica obyczajowa: obecna w reakcji otoczenia na znajomość ludzi wywodzących się z różnych środowisk, mówiących innym językiem, posiadających odmienne wykształcenie.
- jako granica społeczna: widać ją w przekroju społeczeństwa mieszkającego w latach 30. XX wieku w Polsce, dokonanego na kartach powieści przez autorkę. Opisując wszystkie warstwy – począwszy od bogatej i wpływowej arystokracji, poprzez dbających o pomnożenie swoich finansów mieszkań, a skończywszy na umierającej z głodu biedocie, Nałkowska nakreśliła problem niewidzialnych granic społecznych, które dzielą ludzi lepszy i gorszych;
- jako granica psychologiczna: odnosi się do niedostrzegalnych gołym okiem drzwi, przez które przejście zmienia całe życie, do wydarzeń, po których człowiek nie jest już tą samą osobą, do słów, które – wypowiedziane w złym momencie i przez niewłaściwą osobę – mają wpływ na ludzkie wybory;
strona: - 1 - - 2 -
Znaczenie tytułu „Granicy”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimTytuł powieści Zofii Nałkowskiej ma wymiar symboliczny. Nazywając tym rzeczownikiem swoją książkę, pisarka chciała zwrócić uwagę na jej wielowymiarowy sens i złożoną problematykę.
Granica może być rozumiana co najmniej w pięciu metaforycznych znaczeniach:
- jako granica moralna: dotyczy postępowania głównego bohatera powieści Zenona Ziembiewicza, który zarówno w życiu prywatnym (trójkąt uczuciowy z żoną Elżbietą oraz kochanką Justyną), jak i zawodowym (ślepe posłuszeństwo Czechlińskiemu i Tczewskim), niebezpiecznie rozszerza granicę między dobrem a złem, co doprowadza do tragedii zarówno jego, jak i jego najbliższych;
- jako granica obyczajowa: obecna w reakcji otoczenia na znajomość ludzi wywodzących się z różnych środowisk, mówiących innym językiem, posiadających odmienne wykształcenie.
- jako granica społeczna: widać ją w przekroju społeczeństwa mieszkającego w latach 30. XX wieku w Polsce, dokonanego na kartach powieści przez autorkę. Opisując wszystkie warstwy – począwszy od bogatej i wpływowej arystokracji, poprzez dbających o pomnożenie swoich finansów mieszkań, a skończywszy na umierającej z głodu biedocie, Nałkowska nakreśliła problem niewidzialnych granic społecznych, które dzielą ludzi lepszy i gorszych;
- jako granica psychologiczna: odnosi się do niedostrzegalnych gołym okiem drzwi, przez które przejście zmienia całe życie, do wydarzeń, po których człowiek nie jest już tą samą osobą, do słów, które – wypowiedziane w złym momencie i przez niewłaściwą osobę – mają wpływ na ludzkie wybory;
strona: - 1 - - 2 -