Jesteś w: Granica

Moja ocena Zenona Ziembiewicza

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Zenon Ziembiewicz jest postacią zapadającą w pamięć. Nałkowska stworzyła w „Granicy” bohatera tak skomplikowanego, że jednoznaczna ocena jego zachowania i wyborów mogłaby posłużyć za niejedną rozprawę doktorską z etyki, psychologii, teologii czy filozofii.

Sądów o Ziembiewiczu wypowiedziano tyle, ilu było ich autorów. Każdy kto sięgnął po tą powieść ma wyrobione zdanie o Zenonie. Dla jednych jest egoistyczną, szowinistyczną świnią, dla innych typowym mężczyzną, a dla pozostałych człowiekiem przegranym, zasługującym raczej na litość, niźli potępienie.

Dla mnie zaś Ziembiewicz jest „normalnym” człowiekiem – popełniającym błędy, tchórzliwym, egoistycznym, ale i zdolnym do poświęcenia dla innych czy pomocy. Jego życie przypomina nam – czytelnikom – że zawsze powinniśmy pamiętać o konsekwencjach swoich czynów oraz, jak mówi pewna łacińska sentencja „Errare humanum est”, czyli „Błądzić jest rzeczą ludzką” – że nie możemy bać się przyznawać do błędów i prosić o wybaczenie.



  Dowiedz się więcej