Jesteś w: Granica

Ocena moralna Zenona Ziembiewicza

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Ocena moralna Zenona Ziembiewicza jest bardzo trudnym zadaniem, ponieważ główny bohater powieści Zofii Nałkowskiej „Granica” to postać wielowymiarowa i niejednoznaczna.

Ziembiewicz funkcjonuje w powieści dwojako – jako mąż i kochanek, oraz jako osoba publiczna – prezydent miasta. W obu przypadkach podejmuje trudne, często kontrowersyjne decyzje, które ciężko ocenić. Niewątpliwie, po względem etycznym postępuje negatywnie. Zdradza narzeczoną, zostawia ciężarnej kochance okrutną możliwość o zadecydowaniu o losie ich nienarodzonego dziecka, ustępuje bogatym elitom, często igrając z prawdą. Jego moralność ulega nadszarpnięciu i on sam o tym wie, borykając się przez wiele lat z ciągłymi wyrzutami sumienia z powodu stanu Bogutówny czy odwrócenia się od swoich młodzieńczych, wzniosłych idei. Mówiąc: „Cierpienie wcale nie jest usprawiedliwieniem” bierze na siebie winę za niemoralne postępowanie i decyzje, które wpłynęły negatywnie na życie innych. Za to można go obdarzyć szacunkiem.

Z drugiej strony jednak, miał przecież niejedną okazję do wyjawienia prawdy o romansie z Justyną opinii publicznej. Być może wtedy jego chora na schizofrenię dawna kochanka miałaby większą szansę na wyleczenie i dojście do siebie po aborcji, stracie matki i przyjaciółki Jasi Gołąbskiej. Nie zrobił jednak tego – wolał kontemplować swoje złe postępowanie w samotności, szukać zapomnienia w alkoholu czy na polowaniach, lub oskarżać niewinną żonę o poniesioną porażkę
strona:   - 1 -  - 2 - 



  Dowiedz się więcej