Jesteś w: Granica

Motyw dojrzewania w „Granicy”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Motyw dojrzewania w „Granicy” dotyczy głównego bohatera. Można rozpatrywać dosłownie – jako dzieciństwo i młodość Zenona Ziembiewicza, lub bardziej symbolicznie – jako przyznanie się do odpowiedzialności za stan Justyny Bogutówny, za zepsucie rodzinnego szczęścia Elżbiecie Bieckiej czy za los robotników

W pierwszej interpretacji, dojrzewanie oznacza lata chłopięctwa oraz nastoletniego okresu głównego bohatera dzieła i dotyczy jego dzieciństwa w Boleborzy pod okiem Waleriana i Żanci Ziembiewiczów, lat uczęszczania do gimnazjum w pobliskim miasteczku, mieszkania na stancji u nauczyciela gimnastyki w kamienicy u pani Kolichowskiej czy młodzieńczej, pierwszej miłości do pięknej, lecz niedostępnej Elżbiety.

Druga odsłona motywu dojrzewania dotyczy w największej mierze kształtowania się charakteru Ziembiewicza, który z idealistycznie nastawionego do życia młodzieńca, w czasie lat współpracy z Czechlińskim czy ukrywania romansu z Justyną, zamienił się w zgorzkniałego, zamkniętego w sobie pozoranta.



  Dowiedz się więcej