Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Granica

„Granica” - streszczenie szczegółowe z testem

Autor: Dorota Blednicka

I.

Zenon Ziembiewicz był postacią powszechnie znaną w mieście. Każdy chyba kojarzył jego pochyloną sylwetkę i twarz z garbatym nosem. Jednym wydawał się przyjemnym i rasowym, a dla innych był jezuickim i nienawistnym. Wszyscy również kojarzyli postać mężczyzny z krótką, lecz piękną karierą.. Postrzegano go jako człowieka, który wiódł życie spokojne i dobrze zorganizowane. Jego śmierć i związane z tym nieszczęście, które spadło na dom Ziembiewiczów, wydawało się być nieoczekiwane i trudne do wyjaśnienia.

Pamiętaj!
Zastosowana przez pisarkę technika inwersji czasowej, umożliwiła rozpoczęcie i zakończenie utworu w tym samym momencie. Rozpoczęła od wiadomości w lokalnych gazetach, dotyczących aresztowania Justyny Bogutówny i doniesieniach o śmierci Zenona Ziembiewicza.


Za życia Zenon oceniany był przede wszystkim na podstawie charakteru. Jego zasady i postępowanie miały swoją motywację. Po śmierci ludzie zaczęli go inaczej postrzegać i oceniać. Oceniali jednoznacznie jego romans z protegowaną żony. Uważali to za pospolity skandal. Dziewczyna, z którą Zenon się związał - Justyna Bogutówna - przebywała we więzieniu. W mieście mówiono o jej histerycznym zachowaniu podczas ostatniej wizyty w biurze Ziembiewicza. Po aresztowaniu przyznała się do winy.

Również lokalne gazety podawały krótkie wiadomości. Dotyczyły śmierci Zenona i aresztowanej dziewczyny. Przedstawiano czyn Justyny jako niepoczytalny. Inna gazeta donosiła, że oskarżona udaje obłęd. Ma zostać przewieziona do szpitala na obserwację.

O samej Bogutównie wiedziano, że była dzieckiem wdowy, która służyła w okolicznych dworach jako kucharka. Po śmierci matki, Justyna opiekowała się ciężko chorą osobą. W tym mniej więcej czasie zainteresowała się nią żona Ziembiewicza. Dzięki jej wstawiennictwu, Justyna dostała posadę sprzedawczyni. Po kilku miesiącach zaczęła pracować w cukierni. Po jakimś czasie sama zrezygnowała z tej pracy. Miała opinię osoby inteligentnej, grzecznej i pracowitej.
Zenon natomiast był synem Waleriana Ziembiewicza i Joanny z Niemerów. Mieszkali w Boleborzy, należącej do rozległych włości rodziny Tczewskich. Walerian po stracie majątku swojego i żony, na kilka lat przed wojną objął stanowisko rządcy. Zarządzał gospodarstwem uczciwie, choć nieumiejętnie. Znany był z licznych romansów. Nie ukrywał przed żoną. Do końca życia szczycił się klejnotem szlacheckim, o którym chętnie opowiadał. Wojna nie wpłynęła znacząco na życie Ziembiewiczów. Walerian często mówił o tym, że czekał na wolną ojczyznę. Twierdził jednak, że z owej wolności „jedynie Żydzi coś tak naprawdę mają”.

Dobrze wiedzieć!
Akcja powieści toczy się w latach pierwszej wojny światowej i w ciągu kilku lat po jej zakończeniu. Fabuła utworu obejmuje dodatkowo okres wcześniejszy. Narrator mówi o czasach dzieciństwa Zenona w rodzinnym majątku Ziembiewiczów. Wspomina też czasy młodości Cecylii Kolichowskiej i jej dwóch małżeństw.


Dla Zenona Boleborza stawała się coraz bardziej obca. Szczególnie kiedy wracał do domu ze szkoły. Był uczniem pilnym i wzorowym. Przywoził doskonałe świadectwa. Z czasem zaczął inaczej patrzeć na dom i rodziców. Dostrzegał coraz więcej powodów do wstydu. Widział niedokształcenie matki. Zaczynały go denerwować historie opowiadane przez ojca. W końcu zauważył również, że ojciec tak naprawdę nie robił nic. Zajmował się wyłącznie chodzeniem po łąkach i pilnowaniem chłopów.

Zenon poznał on dom pani Kolichowskiej przy ulicy Staszica. To w tej kamienicy mieszkała Elżbieta Biecka. Zenon spacerował z nią w pobliskim sadzie. Poznał, czym jest szczęście mające posmak cierpienia.

II.

Cecylia Kolichowska była właścicielką kamienicy. Jej mąż - rejent po śmierci zostawił jej dom. Nie przynosił sporych zysków. Pani Cecylia była zamężna dwukrotnie i obydwa małżeństwa wpłynęły na jej postrzeganie świata. Pierwszy mąż, Konstanty Wąbrowski, był socjalistą. Na krótko przed wybuchem wojny w niejasnych okolicznościach popełnił samobójstwo. Była to wielka miłość Cecylii.

Drugie małżeństwo zawarła raczej z rozsądku, ze starszym od siebie o piętnaście lat, Aleksandrem Kolichowskim. Kolichowski okazał się mężczyzną zaborczym. Kontrolował każdy krok pani Cecylii. Kobieta liczyła, że ma zapewnioną spokojną starość. Po śmierci męża okazało się, że Aleksander nie był tak bogaty, jak sądziła. Zmartwienia i gorycz małżeństwa z Kolichowskim oraz znalezione po jego śmierci kwity, świadczące o jego niewierności, sprawiły, że Cecylia postarzała się i uważała się za sponiewieraną przez życie.

Jej światem była głównie kamienica. Dostarczała jej zmartwień, związanych z lokatorami. Otaczające ją życie postrzegała poprzez podział kamienicy na piętra. Gdy znalazła się w trudnej sytuacji finansowej, część piwnic i strychu zamieniła na mieszkania. Jednak ludzie, którym wynajmowała pokoje, zawsze tłumaczyli jej, że znajdują się w trudnej sytuacji. Nie płacili czynszu.

Cecylia Kolichowska zajmowała zmniejszone o połowę po śmierci męża mieszkanie na parterze. Miało ono wyjście na ogród, z którego jedynie ona mogła korzystać. Szczególnym miejscem był salon. Kobieta starała się w nim pomieścić wszystkie meble, przeniesione z innych pokoi. Pomieszczenie sprawiało wrażenie zagraconego. Było tam wiele pamiątek z ostatnich lat XIX wieku. Dla Zenona Ziembiewicza salon ten był najpiękniejszą rzeczą na świecie. Dostrzegał przede wszystkim różnicę między tym miejscem, a skromnym salonem w swoim domu rodzinnym. Na ścianach salonu wisiały różne portrety, między innymi pierwszej żony Aleksandra Kolichowskiego. Od Elżbiety Zenon dowiedział się, że zwariowała i zmarła młodo. Przyczyną jej choroby było to, że nie mogła mieć dzieci.

W salonie tym Zenon spędzał czas z Elżbietą. Był wtedy uczniem klasy ósmej. Zjawiał się w domu Kolichowskiej prawie codziennie. Pomagał w nauce niezbyt zdolnej dziewczynie. Elżbieta domyślała się, że chłopak jest w niej zakochany. Zenon wzbudzał w niej złość i jak najgorsze uczucia. Często chciał odchodzić, kiedy traktowała źle go. Wtedy dziewczyna zatrzymywała go i nakazywała przyjść kolejnego dnia. Elżbieta widziała w nim wyłącznie chłopaka ubranego w spodnie, z których już dawno wyrósł. W niedzielę zjawiał się w innym ubraniu. Uczesany i wymyty. Elżbieta musiała przyznać, że jest w nim coś ładnego. Jednak i to wywoływało w niej tylko wstręt.

W tamtym okresie Elżbieta była zakochana. Swą miłość postrzegała jako tragiczną i prawdziwą. Uczuciem darzyła człowieka dużo starszego od siebie. Był to żonaty rotmistrz. Rzadko zjawiał się w mieście. Tylko, kiedy wracał z frontu. Dziewczyna poznała Awaczewicza u nauczycielki francuskiego, panny Julii Wagner . Tylko u niej mogła go widywać. Elżbieta była świadoma tego, że Awaczewicz może w każdej chwili zginąć. Dlatego nazywała swoją miłość tragiczną. Poprzez miłość postrzegała świat. Wszystko, co było poza tym uczuciem, stanowiło jedynie uzupełnienie jej wielkich uczuć. Nie marzyła nawet, by zostały odwzajemnione.

III.

Cecylia Kolichowska prowadziła bardzo samotne życie. Wypełnione było głównie obowiązkami, związanymi z prowadzeniem kamienicy. Bardzo rzadko i niechętnie przyjmowała gości. Zdarzały się sytuacje, że nie mogła uniknąć czyjejś wizyty. Najczęściej odwiedzała ją stara przyjaciółka, Posztraska. Zajmowała jedno z mieszkań w kamienicy pani Cecylii . Najczęściej zjawiała się, gdy potrzebowała pomocy.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16  

Szybki test:

Awaczewicz był:
a) oficerem
b) rotmistrzem
c) kapelanem
d) kapitanem
Rozwiązanie

Cecylia Kolichowska zajmowała zmniejszone o połowę po śmierci męża mieszkanie na:
a) drugim piętrze
b) parterze
c) poddaszu
d) pierwszym pietrze
Rozwiązanie

Justyna mieszkała u Niestrzępów, na odległym Przedmieściu:
a) Chązebiańskim
b) Chąbiańskim
c) Chąbińskim
d) Chązbińskim
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Granica” - krótkie streszczenie
„Granica” - streszczenie szczegółowe z testem
„Granica” - czas i miejsce akcji
Droga kariery Zenona Ziembiewicza
„Granica” - interpretacja i wieloznaczność tytułu
„Granica” - informacje wstępne
„Granica” - plan wydarzeń
Cechy powieści Nałkowskiej „Granica”
Miłość Zenona i Elżbiety w „Granicy”
Kariera Zenona Ziembiewicza
Romans Zenona z Justyną w „Granicy”
Życiorys i twórczość Nałkowskiej
Obraz społeczeństwa w „Granicy”
Obrona i oskarżenie Ziembiewicza
Filozofia w „Granicy” - „Jakimi ludźmi jesteśmy naprawdę? Czy takimi, jakimi nas widzą inni, czy też takimi, za jakich sami się uważamy?”
Problem moralności w „Granicy”
Geneza „Granicy” Nałkowskiej
Granice w powieści
Kariera i władza w „Granicy”
Granica psychologiczna w powieści Nałkowskiej - „Musi coś przecież istnieć, jakaś granica, za którą nie wolno przejść, za którą przestaje się być sobą”
Granica filozoficzna w powieści Nałkowskiej – „jesteśmy takimi, jakimi nas widzą inni, czy też takimi, za jakich sami się uważamy?”
Granica jako bariera społeczna w powieści Nałkowskiej
Granice moralne w powieści Nałkowskiej - względność dobra i zła
Znaczenie kamienicy Kolichowskiej
Wymowa filozoficzna „Granicy”
Miłość Elżbiety do Awaczewicza w „Granicy”
Zofia Nałkowska - biogram
Schemat boleborzański w „Granicy”
Ostatnie lata życia Cecylii Kolichowskiej
Losy Jasi Gołąbskiej w „Granicy”
Powieść brukowa czy arcydzieło polskiej literatury – „Granica” Nałkowskiej
Najważniejsze cytaty z „Granicy”
Bibliografia




Bohaterowie
Zenon Ziembiewicz - charakterystyka
Justyna Bogutówna - charakterystyka
Elżbieta Biecka (później Ziembiewicz) - charakterystyka
Cecylia Kolichowska (z domu Biecka) - charakterystyka
Karol Wąbrowski - charakterystyka
Joanna z Niemierów Ziembiewicz - charakterystyka
Walerian Ziembiewicz - charakterystyka
Pozostali bohaterowie „Granicy”



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies