Jesteś w:
Dżuma
Jednymi z wielu zagadnień, jakie porusza w swojej problematyce „Dżuma” Alberta Camusa są moralność i solidarność. Autor zarysował szereg postaw etycznych, jakie przyjęli bohaterowie w obliczu ekstremalnej sytuacji. Skupił się także na zaakcentowaniu pracy zespołowej, wspólnemu działaniu, jako najlepszej drodze do osiągnięcia celu.
Bohaterowie powieści zostali postawieni w bardzo trudnej sytuacji. Musieli wybrać czy postąpić zgodnie z moralnością i nieść pomoc współmieszkańcom, czy skoncentrować się na ratowaniu własnego życia. Nie wszyscy zdecydowali od razu. Co prawda doktor Rieux i Tarrou nie zastanawiali się ani chwili i przystąpili do nierównej walki z epidemią, ale właściwie tylko oni nie mieli problemów z podjęciem takiej decyzji. Rambert przez długi czas myślał tylko o tym, jak wydostać się z miasta. Ojciec Paneloux był przekonany, że mieszkańcy zasłużyli sobie na zarazę. Z kolei sędzia śledczy Othon nie uważał zarazy za zagrożenie, a jedynie przykrywkę dla przemytników i opryszków, którzy mogli chodzić po ulicach miasta z podniesionymi głowami. Jednym z kontrabandzistów był Gonzales. Nikt z nich nie myślał o niesieniu pomocy współmieszkańcom, lecz ostatecznie dołączyli do formacji sanitarnych. Dlaczego?
Można powiedzieć, że każdy z nich był świadkiem zbyt wielu śmierci i cierpienia, niektórzy z nich utracili bardzo bliskie osoby. Widok konających współmieszkańców nie pozwolił ich sumieniu na bezczynność. Musieli podjąć jedyną moralnie słuszną decyzję i zaangażować się w wolontariat. Paneloux i Rambert przystąpili do oddziałów sanitarnych, z kolei Gonzales i Othon zasilili szeregi pracowników administracji obozu zorganizowanego na stadionie miejskim. Chociaż w przypadku tego pierwszego, który przed wybuchem zarazy był czołowym napastnikiem tamtejszego klubu piłkarskiego, dużą rolę podjęciu tej decyzji odegrała nuda z powodu wstrzymania rozgrywek.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
„Dżuma” jako powieść o ludzkiej moralności i solidarności
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimJednymi z wielu zagadnień, jakie porusza w swojej problematyce „Dżuma” Alberta Camusa są moralność i solidarność. Autor zarysował szereg postaw etycznych, jakie przyjęli bohaterowie w obliczu ekstremalnej sytuacji. Skupił się także na zaakcentowaniu pracy zespołowej, wspólnemu działaniu, jako najlepszej drodze do osiągnięcia celu.
Bohaterowie powieści zostali postawieni w bardzo trudnej sytuacji. Musieli wybrać czy postąpić zgodnie z moralnością i nieść pomoc współmieszkańcom, czy skoncentrować się na ratowaniu własnego życia. Nie wszyscy zdecydowali od razu. Co prawda doktor Rieux i Tarrou nie zastanawiali się ani chwili i przystąpili do nierównej walki z epidemią, ale właściwie tylko oni nie mieli problemów z podjęciem takiej decyzji. Rambert przez długi czas myślał tylko o tym, jak wydostać się z miasta. Ojciec Paneloux był przekonany, że mieszkańcy zasłużyli sobie na zarazę. Z kolei sędzia śledczy Othon nie uważał zarazy za zagrożenie, a jedynie przykrywkę dla przemytników i opryszków, którzy mogli chodzić po ulicach miasta z podniesionymi głowami. Jednym z kontrabandzistów był Gonzales. Nikt z nich nie myślał o niesieniu pomocy współmieszkańcom, lecz ostatecznie dołączyli do formacji sanitarnych. Dlaczego?
Można powiedzieć, że każdy z nich był świadkiem zbyt wielu śmierci i cierpienia, niektórzy z nich utracili bardzo bliskie osoby. Widok konających współmieszkańców nie pozwolił ich sumieniu na bezczynność. Musieli podjąć jedyną moralnie słuszną decyzję i zaangażować się w wolontariat. Paneloux i Rambert przystąpili do oddziałów sanitarnych, z kolei Gonzales i Othon zasilili szeregi pracowników administracji obozu zorganizowanego na stadionie miejskim. Chociaż w przypadku tego pierwszego, który przed wybuchem zarazy był czołowym napastnikiem tamtejszego klubu piłkarskiego, dużą rolę podjęciu tej decyzji odegrała nuda z powodu wstrzymania rozgrywek.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -