Jesteś w:
Dżuma
Wbrew oczekiwaniom Rieux, choroba dosięgła również poczciwego Granda. Przekonany o swojej rychłej śmierci mężczyzna zezwolił doktorowi i Tarrou na przeczytanie arcydzieła literackiego, nad którym pracował od lat. Bohaterowie z zaskoczeniem odkrywają, że wszystkie strony notatnika zapisane są tym samym zdaniem w różnych wersjach, z których ostateczną wydaje się być: „W piękny poranek majowy smukła amazonka, siedząc na wspaniałej kasztance, jechała wśród kwiatów alejami Lasku...”. Na prośbę Granda, Rieux spalił notatnik. Doktor podał choremu nowe serum opracowane przez Castela, bez większej nadziei, że poskutkuje to pożądany efekt. Jednak lek okazuje się działać. Po kilku dniach Grand i inni, którym podano szczepionkę wracają do zdrowia. Na ulicach miasta pojawiają się szczury, lecz tym razem są ruchliwe i szybkie jak przed pojawieniem się zarazy.
W okolicach świąt Bożego Narodzenia epidemia wyraźnie osłabła i zaczęła się wycofywać z miasta. Właśnie wtedy, kiedy wszystko wydawało się zmierzać ku lepszemu, na dżumę zachorował Jean Tarrou, przyjaciel Rieux, który stał u jego boku od samego początku walki z zarazą. Śmierć tak bliskiej osoby wstrząsnęła doktorem. Niedługo po tym zdarzeniu do głównego bohatera dotarła wiadomość o śmierci żony. Chociaż udało mu się pokonać dżumę, nie odczuwał radości, ponieważ stracił dwie bardzo ważne osoby. Powrót normalności do miasta oznaczał powrót problemów, od których uciekał Cottard. Przerażony wizją aresztowania mężczyzna oszalał. Kiedy zabarykadował się w mieszkaniu i zaczął z okna strzelać do przechodniów, policjanci musieli go zabić.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -
„Dżuma” - streszczenie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimWbrew oczekiwaniom Rieux, choroba dosięgła również poczciwego Granda. Przekonany o swojej rychłej śmierci mężczyzna zezwolił doktorowi i Tarrou na przeczytanie arcydzieła literackiego, nad którym pracował od lat. Bohaterowie z zaskoczeniem odkrywają, że wszystkie strony notatnika zapisane są tym samym zdaniem w różnych wersjach, z których ostateczną wydaje się być: „W piękny poranek majowy smukła amazonka, siedząc na wspaniałej kasztance, jechała wśród kwiatów alejami Lasku...”. Na prośbę Granda, Rieux spalił notatnik. Doktor podał choremu nowe serum opracowane przez Castela, bez większej nadziei, że poskutkuje to pożądany efekt. Jednak lek okazuje się działać. Po kilku dniach Grand i inni, którym podano szczepionkę wracają do zdrowia. Na ulicach miasta pojawiają się szczury, lecz tym razem są ruchliwe i szybkie jak przed pojawieniem się zarazy.
W okolicach świąt Bożego Narodzenia epidemia wyraźnie osłabła i zaczęła się wycofywać z miasta. Właśnie wtedy, kiedy wszystko wydawało się zmierzać ku lepszemu, na dżumę zachorował Jean Tarrou, przyjaciel Rieux, który stał u jego boku od samego początku walki z zarazą. Śmierć tak bliskiej osoby wstrząsnęła doktorem. Niedługo po tym zdarzeniu do głównego bohatera dotarła wiadomość o śmierci żony. Chociaż udało mu się pokonać dżumę, nie odczuwał radości, ponieważ stracił dwie bardzo ważne osoby. Powrót normalności do miasta oznaczał powrót problemów, od których uciekał Cottard. Przerażony wizją aresztowania mężczyzna oszalał. Kiedy zabarykadował się w mieszkaniu i zaczął z okna strzelać do przechodniów, policjanci musieli go zabić.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -