Jesteś w:
Lalka
Motyw samotności w Lalce dotyczy jej głównego bohatera. Stanisław Wokulski, mimo iż w czasie akcjo właściwej powieści jest otoczony ludźmi – prowadzi międzynarodowe interesy, zarządza sklepem, bierze udział w balach, chodzi do teatru, na wyścigi konne – cierpi z powodu samotności i niezrozumienia przez otoczenie.
Poczucie wyobcowania zaczęło narastać w bohaterze, gdy wrócił z syberyjskiego zesłania. Mając na koncie wiele cenionych publikacji naukowych, miał nadzieję na rozpoczęcie kariery w kraju. Niestety – środowisko naukowe nie mogło zapomnieć mu kupieckiej przeszłości, a kupcy z kolei – wyrzucali mu „romans” z nauką. O samotności, jaka była jego milczącą, nieustanną towarzyszką od tego momentu świadczy wewnętrzny monolog:
Potem w wielkich konturach przyszła mu na myśl jego własna historia. Kiedy dzieckiem będąc łaknął wiedzy - oddano go do sklepu z restauracją. Kiedy zabijał się nocną pracą, będąc subiektem - wszyscy szydzili z niego, zacząwszy od kuchcików, skończywszy na upijającej się w sklepie inteligencji. Kiedy nareszcie dostał się do uniwersytetu - prześladowano go porcjami, które niedawno podawał gościom. Odetchnął dopiero na Syberii. Tam mógł pracować, tam zdobył uznanie i przyjaźń Czerskich, Czekanowskich, Dybowskich. Wrócił do kraju prawie uczonym, lecz gdy w tym kierunku szukał zajęcia, zakrzyczano go i odesłano do handlu... " To taki piękny kawałek chleba w tak ciężkich czasach..
Wokulski jest zatem postacią tragiczną - odrzucony przez ukochaną, zepchnięty na bok przez naukowców, wyśmiewany przez kupców.
Motyw samotności w Lalce
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimMotyw samotności w Lalce dotyczy jej głównego bohatera. Stanisław Wokulski, mimo iż w czasie akcjo właściwej powieści jest otoczony ludźmi – prowadzi międzynarodowe interesy, zarządza sklepem, bierze udział w balach, chodzi do teatru, na wyścigi konne – cierpi z powodu samotności i niezrozumienia przez otoczenie.
Poczucie wyobcowania zaczęło narastać w bohaterze, gdy wrócił z syberyjskiego zesłania. Mając na koncie wiele cenionych publikacji naukowych, miał nadzieję na rozpoczęcie kariery w kraju. Niestety – środowisko naukowe nie mogło zapomnieć mu kupieckiej przeszłości, a kupcy z kolei – wyrzucali mu „romans” z nauką. O samotności, jaka była jego milczącą, nieustanną towarzyszką od tego momentu świadczy wewnętrzny monolog:
Potem w wielkich konturach przyszła mu na myśl jego własna historia. Kiedy dzieckiem będąc łaknął wiedzy - oddano go do sklepu z restauracją. Kiedy zabijał się nocną pracą, będąc subiektem - wszyscy szydzili z niego, zacząwszy od kuchcików, skończywszy na upijającej się w sklepie inteligencji. Kiedy nareszcie dostał się do uniwersytetu - prześladowano go porcjami, które niedawno podawał gościom. Odetchnął dopiero na Syberii. Tam mógł pracować, tam zdobył uznanie i przyjaźń Czerskich, Czekanowskich, Dybowskich. Wrócił do kraju prawie uczonym, lecz gdy w tym kierunku szukał zajęcia, zakrzyczano go i odesłano do handlu... " To taki piękny kawałek chleba w tak ciężkich czasach..
Wokulski jest zatem postacią tragiczną - odrzucony przez ukochaną, zepchnięty na bok przez naukowców, wyśmiewany przez kupców.