Jesteś w:
Lalka
Pan Tomasz Łęcki był to sześćdziesięciokilkoletni człowiek, niewysoki, pełnej tuszy, krwisty. Nosił nieduże wąsy białe i do góry podczesane włosy, tej samej barwy. Miał siwe, rozumne oczy, postawę wyprostowaną, chodził ostro. Na ulicy ustępowano mu z drogi - a ludzie prości mówili: oto musi być pan z panów. Istotnie, pan Łęcki liczył w swoim rodzie całe szeregi senatorów. Ojciec jego jeszcze posiadał miliony, a on sam za młodu krocie. Później jednak część majątku pochłonęły zdarzenia polityczne, resztę - podróże po Europie i wysokie stosunki. Pan Tomasz bywał bowiem przed rokiem 1870 na dworze francuskim, następnie na wiedeńskim i włoskim. Wiktor Emanuel, oczarowany pięknością jego córki, zaszczycał go swoją przyjaźnią i nawet chciał mu nadać tytuł hrabiego. Nie dziw, że pan Tomasz po śmierci wielkiego króla przez dwa miesiące nosił na kapeluszu krepę - ten cytat z V rozdziału tomu I doskonale wprowadza do charakterystyki przedstawiciela arystokracji w powieści Lalka. Bolesław Prus skonstruował tą postać, by pokazać tryb życia, żale i marzenia najbardziej uprzywilejowanej warstwy społecznej, zamieszkującej Warszawę pod koniec XIX wieku.
Na przykładzie Łęckiego czytelnik dzieła dowiaduje się, że polska arystokracja żyła ponad stan, szczycąc się pochodzeniem z senatorskiego rodu i licznymi znajomościami ze światową elitą miała nieustanne żądania wobec społeczeństwa, nie potrafiła okazać cienia skruchy, a przyznanie się do błędu graniczyło u niej z cudem.
Wszystkie te cechy posiadał Tomasz Łęcki. Traktował ludzi z góry, nie dostrzegał swojego dziecinnego zachowania, żyła przeszłością nie martwiąc się, że prowadzony dotychczas wystawny styl życia przyczynił się do roztrwonienia rodzinnego majątku.
Charakterystyka Tomasza Łęckiego
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimPan Tomasz Łęcki był to sześćdziesięciokilkoletni człowiek, niewysoki, pełnej tuszy, krwisty. Nosił nieduże wąsy białe i do góry podczesane włosy, tej samej barwy. Miał siwe, rozumne oczy, postawę wyprostowaną, chodził ostro. Na ulicy ustępowano mu z drogi - a ludzie prości mówili: oto musi być pan z panów. Istotnie, pan Łęcki liczył w swoim rodzie całe szeregi senatorów. Ojciec jego jeszcze posiadał miliony, a on sam za młodu krocie. Później jednak część majątku pochłonęły zdarzenia polityczne, resztę - podróże po Europie i wysokie stosunki. Pan Tomasz bywał bowiem przed rokiem 1870 na dworze francuskim, następnie na wiedeńskim i włoskim. Wiktor Emanuel, oczarowany pięknością jego córki, zaszczycał go swoją przyjaźnią i nawet chciał mu nadać tytuł hrabiego. Nie dziw, że pan Tomasz po śmierci wielkiego króla przez dwa miesiące nosił na kapeluszu krepę - ten cytat z V rozdziału tomu I doskonale wprowadza do charakterystyki przedstawiciela arystokracji w powieści Lalka. Bolesław Prus skonstruował tą postać, by pokazać tryb życia, żale i marzenia najbardziej uprzywilejowanej warstwy społecznej, zamieszkującej Warszawę pod koniec XIX wieku.
Na przykładzie Łęckiego czytelnik dzieła dowiaduje się, że polska arystokracja żyła ponad stan, szczycąc się pochodzeniem z senatorskiego rodu i licznymi znajomościami ze światową elitą miała nieustanne żądania wobec społeczeństwa, nie potrafiła okazać cienia skruchy, a przyznanie się do błędu graniczyło u niej z cudem.
Wszystkie te cechy posiadał Tomasz Łęcki. Traktował ludzi z góry, nie dostrzegał swojego dziecinnego zachowania, żyła przeszłością nie martwiąc się, że prowadzony dotychczas wystawny styl życia przyczynił się do roztrwonienia rodzinnego majątku.