Jesteś w: Pan Tadeusz

Losy Jacka Soplicy i jego działalność patriotyczna

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Jacek Soplica cieszył się szacunkiem i poważaniem szlachty w całym województwie. Jego pozycja na Litwie była na tyle mocna, że gościł nawet u samych Radziwiłłów. Odwaga, pewność siebie, waleczność, hart ducha, a także uroda zewnętrzna czyniły z niego obiekt wielu kobiecych westchnień. Swoim bujnym wąsom zawdzięczał to, że nazywano go „Wąsalem”, co bardzo mu schlebiało. Wywodził się z rodziny o szlacheckich tradycjach, do której należało blisko trzysta okolicznych wiosek. Człowiek o jego atrybutach mógł mieć każdą kobietę w województwie.

Zakochał się jednak w niewieście, która nie była mu pisana. Poczuł nieodpartą miłość do Ewy, córki Stolnika Horeszki. Ojciec dziewczyny zorientował się w uczuciach Jacka, lecz nie zamierzał oddawać mu ręki ukochanej córki. Postanowił jednak, że wykorzysta zaistniałą sytuację na swoją korzyść. Wielokrotnie zapraszał do siebie na zamek młodego Soplicę, ucztował z nim, zwracał się z prośbami o pomoc w rozwiązywaniu problemów lub zapewnienie kilku głosów na sejmiku. Naiwny Jacek sądził, że dzięki tym przysługom zaskarbił zapewnił sobie zgodę Stolnika na ubieganie się o rękę jego córki. Horeszko nie chciał jednak oddawać Ewy największemu awanturnikowi w okolicy. Stolnik otwarcie zapytany przez Jacka o rękę córki odmówił. Mężczyzna zdawał się doskonale bawić kosztem cierpienia młodego Soplicy zakochanego do szaleństwa w Ewie, która szczerze odwzajemniała jego uczucie.

Jacek mógł z łatwością najechać na zamek Horeszków i porwać dziewczynę, ponieważ stała za nim cała wielka rodzina Sopliców, szlachta Dobrzyńska i cztery zaścianki. Nie chciał jednak narażać Ewy na niebezpieczeństwo, ponieważ była ona kobietą wyjątkowo delikatną i wrażliwą.
strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 -  - 6 - 



  Dowiedz się więcej