Jesteś w: Pan Tadeusz

Motyw dworku szlacheckiego w „Panu Tadeuszu”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Analizując motyw dworku szlacheckiego w „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza, należy dokonać opisu miejsca wydarzeń, czyli Soplicowa.

Dworek szlachecki w Soplicowie składał się z folwarku, gdzie prócz zabudowań gospodarskich mieściły się mieszkania służby oraz głównego budynku. Sędzia oraz jego goście mieszkali w drewnianym dworku postawionym na podmurówce. Ozdobą budynku, nieopodal którego stała stodoła, był nieduży, biały, otoczony zielenią i topolami osłaniającymi od wiatrów ganek. Dwór ogradzała duża brama, przez którą wjeżdżało się na dziedziniec. Według polecenia Sędziego zawsze była otwarta, tak jakby zapraszała podróżnych do odwiedzenia starego Soplicy.

Okna dworku zdobiły kwiaty, na ścianach pokojów wisiały portrety polskich patriotów: Kościuszki, Rejtana, Jasińskiego, Kossaka. W jednym z pomieszczeń można było zobaczyć stylową drewnianą szafę, fortepian z nutami, książki, stary zegar kurantowy, z którego po pociągnięciu za sznurek grała melodia Mazurka Dąbrowskiego.

Dworek stał pośrodku ogromnego sadu otoczonego drewnianym parkanem. W ogrodzie, założonym kiedyś przez dawną gospodynię Kokosznicką z domu Jendykowiczównę, rosła trawa angielska, drewnianym płotkiem od reszty ogrodu wydzielony był ogródek warzywny, a w nim grządki z kapustą, włoszczyzną, zielone strąki kukurydzy, stokrotek, mięty.

Cały folwark składał się z ogromnych pól oraz niemeńskich łąk. Z zachodem słońca wracali z nich zmęczeni pracą przy zbierających zboże, pszenicę, żyto pługach chłopi pańszczyźniani, jechały wozy z żytem do stodoły, szły stada cielic tyrolskich z dzwonkami u szyi, konie z łąk, owce z pastwisk. Po powrocie do Soplicowa bydło piło wodę przy studni, potem zapędzano je do obór i chlewów.
strona:   - 1 -  - 2 - 



  Dowiedz się więcej