Jesteś w: Pan Tadeusz

Kompozycja „Pana Tadeusza”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Poemat „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza składa się z dwunastu tytułowanych ksiąg (razem 9720 wersów) oraz Epilogu (129 wersów), w którym narrator przybliża okoliczności powstania dzieła.

Tekst został napisany trzynastozgłoskowcem ze średniówką przypadającą po siódmej sylabie. Rozpoczyna go inwokacja traktująca o miłości i bezwarunkowym przywiązaniu do ukochanej ojczyzny, którą zna chyba każdy absolwent szkoły średniej:

„Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie
Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,
Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie
Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.
(…)”

Kompozycję fabularną utworu stanowi połączenie kilku zasadniczych wątków: głównych (miłości Zosi i Tadeusza, sporu o zamek Horeszków, walki narodowo-wyzwoleńczej organizowanej przez tajemniczego księdza Robaka) oraz pobocznych (spór o Kusego i Sokoła, zaloty Hrabiego i Telimeny, romans Telimeny i Tadeusza). Ich rozwiązanie – zaręczyny, zakończenie sporu oraz wkroczenie wojsk Napoleona na Litwę) ma miejsce dopiero w XI i XII księdze, przez co cała akcja została zbudowana wokół nich.

Jak trafnie zauważyła Urszula Lementowicz w opracowaniu problemu, „Całością rządzi zasada symetrii. Kulminację stanowi plan zajazdu (koniec księgi V). Do tego momentu akcja skupia się wokół mieszkańców i gości soplicowskiego dworu, po nim – otwiera się na wydarzenia ukazujące przeciwników Sędziego i mieszkańców zaścianka. W księdze V następuje też uporządkowanie spraw sercowych Tadeusza i odtąd jest on już jednoznacznie wielbicielem Zosi”.



  Dowiedz się więcej