Jesteś w:
Kamienie na szaniec
Czas akcji ma w powieści za zadanie ukonkretnić opisywane wydarzenia. Akcja rozpoczyna się w czerwcu 1939 roku (pierwszy rozdział – „Słoneczne dni” – to niejako przedakcja właściwych wydarzeń), zaś kończy 20 sierpnia 1943 roku, z chwilą śmierci Tadeusza Zawadzkiego (Zośki). W toku narracji Kamiński przywołuje wiele dat, często rozpoczynają one kolejne rozdziały.
Rozdział „W burzy i we mgle”, otwierający właściwy czas akcji „Kamieni na szaniec” rozpoczyna zdanie: „Wrzesień 1939 roku był jednym z najstraszniejszych polskich miesięcy.” Autor wspomina o wybuchu II wojny światowej i o klęsce kampanii wrześniowej. Chłopcy wraz z Zeusem opuszczają stolicę 6 września i udają się na wschód. W tej części członkowie drużyny Buków czytają pierwszy numer „Polski Ludowej” i nawiązują kontakt z PLAN-em (15 października). Na przełomie 1940 i 1941 roku chłopcy prowadzą samokształcenie, zaś w marcu 1941 roku rozpoczynają współpracę z podziemną organizacją Wawer w ramach akcji „małego sabotażu”.
Rozdział „W służbie Małego Sabotażu” zaczyna się wiosną 1941 (akcja przeciw zakładom fotograficznym), w czerwcu 1941 następuje „zamanifestowanie łączności kraju z jego emigracyjnym rządem”, w lutym roku następnego Alek zdejmuje tablicę z pomnika Kopernika, zaś na początku września 1942 odbywa się zorganizowane przez Zośkę szkolenie w ramach Szarych Szeregów. „Dywersję, kolejny z rozdziałów, zaczyna zdanie: „Listopad 1942 był przełomowym miesiącem drugiej wojny światowej.” Na przełomie roku 1942 i 1943 wysadzony zostaje pociąg z bronią niemiecką w okolicach Kraśnika, zaś podczas łapanki 17 stycznia w ręce gestapo trafiają Alek i Rudy.
Część zatytułowana Pod Arsenałem rozpoczyna się w przeddzień aresztowania Rudego: 22 marca 1943, następnego dnia około 4.30 gestapo przychodzi po chłopaka. Akcja pod Arsenałem rozpoczyna się 26 marca (około 17.00). Rudy i Alek umierają 30 marca 1943 roku (autor wspomina też o akcjach wykonania wyroków śmierci na oprawców Rudego – w kwietniu i maju 1943 roku).
„Celestynów” opisuje wydarzenia po śmierci Rudego i Alka — autor informuje, że jest to maj 1943 roku; dwudziestego dnia tego miesiąca Zośka kieruje akcją odbicia transportu więźniów jadących pociągiem, czytelnik zna nawet godzinę, w której pociąg zbliża się do Celestynowa.
Ostatni rozdział „Wielką grę”, rozpoczynają słowa: „Mijały letnie miesiące 1943 roku”, a zamyka opis śmierci Tadeusza Zawadzkiego w dniu 21 sierpnia 1943 roku podczas zdobycia posterunku żandarmerii pod Sieczychami.
Czas akcji w „Kamieniach na szaniec”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimCzas akcji ma w powieści za zadanie ukonkretnić opisywane wydarzenia. Akcja rozpoczyna się w czerwcu 1939 roku (pierwszy rozdział – „Słoneczne dni” – to niejako przedakcja właściwych wydarzeń), zaś kończy 20 sierpnia 1943 roku, z chwilą śmierci Tadeusza Zawadzkiego (Zośki). W toku narracji Kamiński przywołuje wiele dat, często rozpoczynają one kolejne rozdziały.
Rozdział „W burzy i we mgle”, otwierający właściwy czas akcji „Kamieni na szaniec” rozpoczyna zdanie: „Wrzesień 1939 roku był jednym z najstraszniejszych polskich miesięcy.” Autor wspomina o wybuchu II wojny światowej i o klęsce kampanii wrześniowej. Chłopcy wraz z Zeusem opuszczają stolicę 6 września i udają się na wschód. W tej części członkowie drużyny Buków czytają pierwszy numer „Polski Ludowej” i nawiązują kontakt z PLAN-em (15 października). Na przełomie 1940 i 1941 roku chłopcy prowadzą samokształcenie, zaś w marcu 1941 roku rozpoczynają współpracę z podziemną organizacją Wawer w ramach akcji „małego sabotażu”.
Rozdział „W służbie Małego Sabotażu” zaczyna się wiosną 1941 (akcja przeciw zakładom fotograficznym), w czerwcu 1941 następuje „zamanifestowanie łączności kraju z jego emigracyjnym rządem”, w lutym roku następnego Alek zdejmuje tablicę z pomnika Kopernika, zaś na początku września 1942 odbywa się zorganizowane przez Zośkę szkolenie w ramach Szarych Szeregów. „Dywersję, kolejny z rozdziałów, zaczyna zdanie: „Listopad 1942 był przełomowym miesiącem drugiej wojny światowej.” Na przełomie roku 1942 i 1943 wysadzony zostaje pociąg z bronią niemiecką w okolicach Kraśnika, zaś podczas łapanki 17 stycznia w ręce gestapo trafiają Alek i Rudy.
Część zatytułowana Pod Arsenałem rozpoczyna się w przeddzień aresztowania Rudego: 22 marca 1943, następnego dnia około 4.30 gestapo przychodzi po chłopaka. Akcja pod Arsenałem rozpoczyna się 26 marca (około 17.00). Rudy i Alek umierają 30 marca 1943 roku (autor wspomina też o akcjach wykonania wyroków śmierci na oprawców Rudego – w kwietniu i maju 1943 roku).
„Celestynów” opisuje wydarzenia po śmierci Rudego i Alka — autor informuje, że jest to maj 1943 roku; dwudziestego dnia tego miesiąca Zośka kieruje akcją odbicia transportu więźniów jadących pociągiem, czytelnik zna nawet godzinę, w której pociąg zbliża się do Celestynowa.
Ostatni rozdział „Wielką grę”, rozpoczynają słowa: „Mijały letnie miesiące 1943 roku”, a zamyka opis śmierci Tadeusza Zawadzkiego w dniu 21 sierpnia 1943 roku podczas zdobycia posterunku żandarmerii pod Sieczychami.