Jesteś w:
Kamienie na szaniec
„Kamienie na szaniec” rozpoczyna Kamiński od zwrócenia się do czytelników: „Posłuchajcie opowiadania o Alku, Rudym, Zośce i kilku innych cudownych ludziach, o niezapomnianych czasach 1939 – 1943 roku, o czasach bohaterstwa i grozy. Posłuchajcie opowiadania o ludziach, którzy w tych niesamowitych latach potrafili żyć pełnią życia, których czyny i rozmach wycisnęły piętno na stolicy oraz rozeszły się echem po kraju, którzy w życie wcielić potrafili dwa wspaniałe ideały: BRATERSTWO I SŁUŻBĘ”. Zapowiada tym samym główne tematy utworu – los młodych ludzi, lata wojny, bohaterstwo walczących harcerzy.
Po tym wstępie następuje kolejnych siedem rozdziałów, z których każdy opowiada o innym okresie z życia młodych bohaterów. Pierwszy rozdział – „Słoneczne dni” rozgrywa się jeszcze przed wybuchem wojny. Kamiński ukazuje w nim charakterystykę młodych wspominając o ich rodzinach i szkole. Rozdział kończy wakacyjna wyprawa uczniów w Beskid Śląski. Kolejny rozdział „W burzy i we mgle” toczy się już po wrześniu 1939 roku. Wspomina o nawiązaniu współpracy harcerzy z PLAN-em oraz poszukiwaniu swego miejsca i zajęcia w okupowanej Warszawie. Trzeci rozdział „W służbie Małego Sabotażu” zgodnie z nazwą opisuje kolejne akcje skierowane przeciw Niemcom w stolicy zorganizowane w ramach uczestnictwa w organizacji Wawer.
Rozdział „Dywersja” dotyczy okresu rozpoczęcia działalności dywersyjnej przez Alka, Rudego i Zośkę. Najważniejszym rozdziałem, jest część „Pod Arsenałem” ukazujący aresztowanie Rudego oraz akcję jego odbicia. Dalsze dzieje Zośki aż do momentu jego śmierci odnajdziemy w dwóch ostatnich rozdziałach – „Celestynów” oraz „Wielka gra”.
Utwór kończą „Uwagi”, w których Kamiński tłumaczy czym były wspomniane w tekście organizacje i kim byli bohaterowie powieści. Na zakończenie autor, stosując szczególną klamrę, pisze: „Walka trwa. Trzeba przerwać tę opowieść. Opowieść o wspaniałych ideałach BRATERSTWA i SŁUŻBY, o ludziach, którzy potrafią pięknie umierać i PIĘKNIE ŻYĆ”.
Kompozycja „Kamieni na szaniec”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim„Kamienie na szaniec” rozpoczyna Kamiński od zwrócenia się do czytelników: „Posłuchajcie opowiadania o Alku, Rudym, Zośce i kilku innych cudownych ludziach, o niezapomnianych czasach 1939 – 1943 roku, o czasach bohaterstwa i grozy. Posłuchajcie opowiadania o ludziach, którzy w tych niesamowitych latach potrafili żyć pełnią życia, których czyny i rozmach wycisnęły piętno na stolicy oraz rozeszły się echem po kraju, którzy w życie wcielić potrafili dwa wspaniałe ideały: BRATERSTWO I SŁUŻBĘ”. Zapowiada tym samym główne tematy utworu – los młodych ludzi, lata wojny, bohaterstwo walczących harcerzy.
Po tym wstępie następuje kolejnych siedem rozdziałów, z których każdy opowiada o innym okresie z życia młodych bohaterów. Pierwszy rozdział – „Słoneczne dni” rozgrywa się jeszcze przed wybuchem wojny. Kamiński ukazuje w nim charakterystykę młodych wspominając o ich rodzinach i szkole. Rozdział kończy wakacyjna wyprawa uczniów w Beskid Śląski. Kolejny rozdział „W burzy i we mgle” toczy się już po wrześniu 1939 roku. Wspomina o nawiązaniu współpracy harcerzy z PLAN-em oraz poszukiwaniu swego miejsca i zajęcia w okupowanej Warszawie. Trzeci rozdział „W służbie Małego Sabotażu” zgodnie z nazwą opisuje kolejne akcje skierowane przeciw Niemcom w stolicy zorganizowane w ramach uczestnictwa w organizacji Wawer.
Rozdział „Dywersja” dotyczy okresu rozpoczęcia działalności dywersyjnej przez Alka, Rudego i Zośkę. Najważniejszym rozdziałem, jest część „Pod Arsenałem” ukazujący aresztowanie Rudego oraz akcję jego odbicia. Dalsze dzieje Zośki aż do momentu jego śmierci odnajdziemy w dwóch ostatnich rozdziałach – „Celestynów” oraz „Wielka gra”.
Utwór kończą „Uwagi”, w których Kamiński tłumaczy czym były wspomniane w tekście organizacje i kim byli bohaterowie powieści. Na zakończenie autor, stosując szczególną klamrę, pisze: „Walka trwa. Trzeba przerwać tę opowieść. Opowieść o wspaniałych ideałach BRATERSTWA i SŁUŻBY, o ludziach, którzy potrafią pięknie umierać i PIĘKNIE ŻYĆ”.