Jesteś w:
Kamienie na szaniec
„Kamienie na szaniec” to przede wszystkim niezastąpiony dokument o wydarzeniach, które rozegrały się w stolicy od 1939 do 1943 roku. Kamiński dokumentuje działalność organizacji podziemnych, opisuje poszczególne akcje, przytacza daty i wspomina o autentycznych bohaterach. Dzięki temu możemy zobaczyć jak wyglądało życie w Warszawie podczas okupacji hitlerowskiej.
Innym ważny problemem utworu jest dojrzewanie psychiczne młodych bohaterów i ich przemiana. Gdy wybucha wojna chłopcy kończą szkołę średnią. Czasy wojny powodują, że muszą bardzo szybko wydorośleć. Dzięki przygotowaniom do waliki z bronią w ręku mężnieją, stają się odpowiedzialniejsi, uczą się dobrej organizacji i współpracy.
Kamiński, jak pisze we wstępie swój utwór poświęca bohaterstwu oraz służbie. Bohaterstwem wykazali się młodzi harcerze, którzy bez wahania podjęli decyzję o walce z okupantem – najpierw w ramach akcji „małego sabotażu”, a potem w dywersji (Kedyw). Ich naczelną zasadą była służba ojczyźnie – oddali jej nie tylko młode lata, ale poświęcili także życie.
Przez cały utwór „Kamienie na szaniec” widzimy jak ważną wartością jest patriotyzm. Młodzi zyskali go dzięki wychowaniu we wspaniałych rodzinach (problem roli rodziny w wychowaniu młodego pokolenia), w szkole (szkoła, która zachęca do samokształcenia) i harcerstwie, w którym młodym ludziom przyświecało hasło: „Harcerz służy Polsce i dla niej sumiennie spełnia swoje obowiązki”.
Nie należy zapominać, że ważnym problemem powieści jest rola koleżeństwa i przyjaźni. Jak pokazują losy młodych chłopców dzięki wzajemnemu zaufaniu i odpowiedzialności za drugiego człowieka mogli sprawnie przeprowadzać akcję, często z narażeniem życia ratując rannych, czy też odbijając ich z rąk wroga. Przyjaźń sprawiała, że chłopcom łatwiej było znosić trudy walki, a nieraz łatwiej żegnać się z życiem.
Problematyka „Kamieni na szaniec”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim„Kamienie na szaniec” to przede wszystkim niezastąpiony dokument o wydarzeniach, które rozegrały się w stolicy od 1939 do 1943 roku. Kamiński dokumentuje działalność organizacji podziemnych, opisuje poszczególne akcje, przytacza daty i wspomina o autentycznych bohaterach. Dzięki temu możemy zobaczyć jak wyglądało życie w Warszawie podczas okupacji hitlerowskiej.
Innym ważny problemem utworu jest dojrzewanie psychiczne młodych bohaterów i ich przemiana. Gdy wybucha wojna chłopcy kończą szkołę średnią. Czasy wojny powodują, że muszą bardzo szybko wydorośleć. Dzięki przygotowaniom do waliki z bronią w ręku mężnieją, stają się odpowiedzialniejsi, uczą się dobrej organizacji i współpracy.
Kamiński, jak pisze we wstępie swój utwór poświęca bohaterstwu oraz służbie. Bohaterstwem wykazali się młodzi harcerze, którzy bez wahania podjęli decyzję o walce z okupantem – najpierw w ramach akcji „małego sabotażu”, a potem w dywersji (Kedyw). Ich naczelną zasadą była służba ojczyźnie – oddali jej nie tylko młode lata, ale poświęcili także życie.
Przez cały utwór „Kamienie na szaniec” widzimy jak ważną wartością jest patriotyzm. Młodzi zyskali go dzięki wychowaniu we wspaniałych rodzinach (problem roli rodziny w wychowaniu młodego pokolenia), w szkole (szkoła, która zachęca do samokształcenia) i harcerstwie, w którym młodym ludziom przyświecało hasło: „Harcerz służy Polsce i dla niej sumiennie spełnia swoje obowiązki”.
Nie należy zapominać, że ważnym problemem powieści jest rola koleżeństwa i przyjaźni. Jak pokazują losy młodych chłopców dzięki wzajemnemu zaufaniu i odpowiedzialności za drugiego człowieka mogli sprawnie przeprowadzać akcję, często z narażeniem życia ratując rannych, czy też odbijając ich z rąk wroga. Przyjaźń sprawiała, że chłopcom łatwiej było znosić trudy walki, a nieraz łatwiej żegnać się z życiem.