Jesteś w:
Kamienie na szaniec
Aleksander Kamiński (pseudonimy: Kamyk, Bambaju, Juliusz Górecki, Dąbrowski, Fabrykant, Hubert) urodził się w 1903 roku w Warszawie, zaś zmarł w 1978 roku w tymże mieście. Dzieciństwo spędził na Ukrainie. Jego matka była prostą kobietą spod Łęczycy, zaś ojciec farmaceutą z Poznania. Kamiński studiował historię i archeologię na Uniwersytecie Warszawskim. Naukę ukończył w 1928 roku już jako znany działacz Związku Harcerstwa Polskiego.
Po wybuchu II wojny światowej aktywnie uczestniczył w ruchu oporu, był między innymi jednym z organizatorów Szarych Szeregów. Stał także na czele Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”. Podczas wojny zajmował się także publicystyką, był redaktorem „Biuletynu Informacyjnego” – najpopularniejszego pisma okupacyjnego. Pełnił obowiązki szefa Biura Informacji i Propagandy Komendy Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej.
Po wojnie nadal angażował się w działalność ruchu harcerskiego. Był wybitnym pedagogiem co przejawiało się w pracy z młodzieżą oraz pracy naukowej na Uniwersytecie Łódzkim (osiągnął tytuł profesora). W karierze często stawała mu na drodze akowska przeszłość. Kamiński był także autorem wielu powieści i opowiadań dla dzieci i młodzieży. Propagował w nich wartości, które przyświecały ruchowi harcerskiemu – patriotyzm, koleżeństwo, współpraca dla dobra ojczyzny.
Najważniejsza twórczość:
• „Antek Cwaniak” (1932),
• „Książka wodza zuchów” (1933),
• „Andrzej Małkowski” (1934),
• „Krąg rady” (1935),
• „Kamienie na szaniec” (1944, pod pseudonimem Juliusz Górecki),
• „Narodziny dzielności” (1947),
• „Zośka i Parasol. Opowieść o niektórych ludziach i niektórych akcjach dwóch batalionów harcerskich” (1957).
Aleksander Kamiński – notatka szkolna
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimAleksander Kamiński (pseudonimy: Kamyk, Bambaju, Juliusz Górecki, Dąbrowski, Fabrykant, Hubert) urodził się w 1903 roku w Warszawie, zaś zmarł w 1978 roku w tymże mieście. Dzieciństwo spędził na Ukrainie. Jego matka była prostą kobietą spod Łęczycy, zaś ojciec farmaceutą z Poznania. Kamiński studiował historię i archeologię na Uniwersytecie Warszawskim. Naukę ukończył w 1928 roku już jako znany działacz Związku Harcerstwa Polskiego.
Po wybuchu II wojny światowej aktywnie uczestniczył w ruchu oporu, był między innymi jednym z organizatorów Szarych Szeregów. Stał także na czele Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”. Podczas wojny zajmował się także publicystyką, był redaktorem „Biuletynu Informacyjnego” – najpopularniejszego pisma okupacyjnego. Pełnił obowiązki szefa Biura Informacji i Propagandy Komendy Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej.
Po wojnie nadal angażował się w działalność ruchu harcerskiego. Był wybitnym pedagogiem co przejawiało się w pracy z młodzieżą oraz pracy naukowej na Uniwersytecie Łódzkim (osiągnął tytuł profesora). W karierze często stawała mu na drodze akowska przeszłość. Kamiński był także autorem wielu powieści i opowiadań dla dzieci i młodzieży. Propagował w nich wartości, które przyświecały ruchowi harcerskiemu – patriotyzm, koleżeństwo, współpraca dla dobra ojczyzny.
Najważniejsza twórczość:
• „Antek Cwaniak” (1932),
• „Książka wodza zuchów” (1933),
• „Andrzej Małkowski” (1934),
• „Krąg rady” (1935),
• „Kamienie na szaniec” (1944, pod pseudonimem Juliusz Górecki),
• „Narodziny dzielności” (1947),
• „Zośka i Parasol. Opowieść o niektórych ludziach i niektórych akcjach dwóch batalionów harcerskich” (1957).