Jesteś w:
Przedwiośnie
Dynamizm Cezarego Baryki przejawia się w przemianach, jakie na oczach czytelnika przechodzi bohater. Zmiana jest tym, go charakteryzuje, jest naturalnym składnikiem jego osobowości i wynika z „chłopczyńskiej łatwowierności” bohatera. Daje on się dość łatwo zafascynować pewnymi zjawiskami, ideami czy uczuciami, a następnie całe swoje życie oddaje im bez reszty.
Poznajemy go jako ułożonego, wykształconego i kulturalnego czternastolatka, który po odejściu ojca niemal natychmiast staje się nieznośnym, krnąbrnym i bezczelnym rozrabiaką. Przemiana ta dała się mocno we znaki zwłaszcza jego matce, która przez chuligaństwo syna mocno popadła na zdrowiu.
Właśnie widok schorowanej kobiety uzmysławia młodzieńcowi po kilku latach, do czego doprowadził. Obserwujemy wówczas w nim kolejną przemianę – nie dość, że zaprzestał włóczenia się po ulicach, to porzucił też bezgraniczną miłość do rewolucji i dostrzegł, że matka jest jego jedyną rodziną.
Kolejna przemiana wewnętrzna, jaka dokonała się w Baryce stała się za sprawą ojca. Seweryn namówił syna do podróży do Polski, pomimo że ten wcale nie wolał pozostać w Rosji. Przez niemal całą podróż Cezary bił się z myślami, by wysiąść z pociągu. Dopiero opowieść ojca o Polsce jako mitycznej krainie dobrobytu sprawiła, że zmienił swoje podejście do zagadnienia ojczyzny i postawił wypełnić wolę ojca.
Przemianę przeżył także Baryka w Nawłoci. Zakochany do szaleństwa w Laurze bohater zrozumiał, że nie pisane jest mu beztroskie życie szlachcica, gdy kobieta odrzuciła jego miłość na rzecz pieniędzy rywala. Wówczas Baryka postanowił przeciwstawić się niesprawiedliwości toczącej polskie wsie i miasta, powrócić do Warszawy, by tam poświęcić się bez reszty kwestii odbudowy państwa polskiego.
Przemiana wewnętrzna Cezarego Baryki
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimDynamizm Cezarego Baryki przejawia się w przemianach, jakie na oczach czytelnika przechodzi bohater. Zmiana jest tym, go charakteryzuje, jest naturalnym składnikiem jego osobowości i wynika z „chłopczyńskiej łatwowierności” bohatera. Daje on się dość łatwo zafascynować pewnymi zjawiskami, ideami czy uczuciami, a następnie całe swoje życie oddaje im bez reszty.
Poznajemy go jako ułożonego, wykształconego i kulturalnego czternastolatka, który po odejściu ojca niemal natychmiast staje się nieznośnym, krnąbrnym i bezczelnym rozrabiaką. Przemiana ta dała się mocno we znaki zwłaszcza jego matce, która przez chuligaństwo syna mocno popadła na zdrowiu.
Właśnie widok schorowanej kobiety uzmysławia młodzieńcowi po kilku latach, do czego doprowadził. Obserwujemy wówczas w nim kolejną przemianę – nie dość, że zaprzestał włóczenia się po ulicach, to porzucił też bezgraniczną miłość do rewolucji i dostrzegł, że matka jest jego jedyną rodziną.
Kolejna przemiana wewnętrzna, jaka dokonała się w Baryce stała się za sprawą ojca. Seweryn namówił syna do podróży do Polski, pomimo że ten wcale nie wolał pozostać w Rosji. Przez niemal całą podróż Cezary bił się z myślami, by wysiąść z pociągu. Dopiero opowieść ojca o Polsce jako mitycznej krainie dobrobytu sprawiła, że zmienił swoje podejście do zagadnienia ojczyzny i postawił wypełnić wolę ojca.
Przemianę przeżył także Baryka w Nawłoci. Zakochany do szaleństwa w Laurze bohater zrozumiał, że nie pisane jest mu beztroskie życie szlachcica, gdy kobieta odrzuciła jego miłość na rzecz pieniędzy rywala. Wówczas Baryka postanowił przeciwstawić się niesprawiedliwości toczącej polskie wsie i miasta, powrócić do Warszawy, by tam poświęcić się bez reszty kwestii odbudowy państwa polskiego.