Jesteś w: Przedwiośnie

„Przedwiośnie” jako powieść polityczna

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

„Przedwiośnie” jako powieść polityczna ma mocny wydźwięk publicystyczny. Dzieło Żeromskiego krytycznie odnosi się do aktualnej wówczas sytuacji społecznej i ekonomicznej Rzeczpospolitej, zarysowuje dwie możliwości dalszego rozwoju państwa (a także dostarcza ich konstruktywną krytykę) a także przedstawia wyidealizowaną wizję Polski przyszłości.

W ocenie kondycji ojczyzny Żeromski jest bezlitosny. W powieści Polska przedstawiona została w sposób bardzo naturalistyczny, niemal reporterski, jako miejsce pełne ubóstwa i zacofane. Nie tylko powierzchowność jest w fatalnym stanie (walące się domy, brak dróg, żebracy, nędznicy itp.), ale także mentalność mieszkańców kraju. Przyzwyczajeni do życia pod zaborami obywatele są pełni marazmu i starych przyzwyczajeń. Najlepiej widać to na przykładzie chłopów z Nawłoci i warszawskich Żydów. Do tego dochodzi nieporadność rządu, który stosuje coraz mocniejsze represje wobec narodu, zamiast skupić się na wprowadzaniu reform.

Jeśli chodzi o propozycje dalszej drogi Polski do osiągnięcia dobrobytu, w powieści przedstawił autor propaństwowy ewolucjonizm oraz komunizm rewolucyjny. Reprezentantem pierwszej idei jest Szymon Gajowiec, wiceminister Skarbu, który opowiada się za wprowadzaniem reform (rolnych i gospodarczych), które mają ostatecznie doprowadzić do scalenia państwa składającego się z „trzech nierównych połówek”. Myśl komunistyczną reprezentuje natomiast Antoni Lulek, dla którego państwowość nie ma znaczenia, ponieważ jedyną sprawiedliwą wizją świata jest dojście do władzy proletariatu międzynarodowego, który rządziłby ponad granicami. Lulek postuluje brutalne przejęcie sterów w państwie przez masy pracujące, a następnie wprowadzenie w życie idei Marksa.
strona:   - 1 -  - 2 - 



  Dowiedz się więcej