Jesteś w:
Przedwiośnie
W „Przedwiośniu” poznajemy dziesięcioletni wycinek losów głównego bohatera przypadający na lata 1914-1924. Był to czas szczególnie bogaty w wydarzenia historyczne, a Cezary Baryka znalazł się w ich centrum. Przez to mamy wrażenie, że nie tylko szybko wydoroślał, ale że w wieku dwudziestu czterech lat przeżył więcej niż niejeden człowiek przez całe życie. Wspomniane dziesięciolecie to czas dojrzewania głównego bohatera i kształtowania się jego osobowości.
Z „Życiorysu” dowiadujemy się, że Cezary był jedynakiem i przez całe dzieciństwo cieszył się miłością i troską rodziców. Chłopiec pobierał nauki od najlepszych korepetytorów, znaj kilka języków obcych a także uczył się gry na fortepianie. Przez czternaście lat wychowywał się „pod kloszem” rodziców.
Wszystko zmieniło się w 1914 roku, kiedy to wybuchła I wojna światowa. Po wyruszeniu ojca na front Cezary doświadczył smaku wolności. Kolejne lata upłynęły mu na ulicznych zabawach i rozrabianiu z kolegami. Na nic nie zdawały się prośby matki. Baryka opuścił się w nauce.
W ten sposób upłynęły mu trzy lata. W 1917 roku na fali popularności znajdowały się hasła bolszewickie. Cezary uległ chwytliwym hasłom rewolucyjnym i przyłączył się do ruchu komunistycznego. Nie obce były mu publiczne egzekucje, manifestacje czy branie udziału w grabieżach majątków najbogatszych mieszkańców Baku. Wkrótce Baryka oddał rewolucjonistom cały rodzinny majątek, nie widząc w tym nic złego.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Droga życiowa Cezarego Baryki
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimW „Przedwiośniu” poznajemy dziesięcioletni wycinek losów głównego bohatera przypadający na lata 1914-1924. Był to czas szczególnie bogaty w wydarzenia historyczne, a Cezary Baryka znalazł się w ich centrum. Przez to mamy wrażenie, że nie tylko szybko wydoroślał, ale że w wieku dwudziestu czterech lat przeżył więcej niż niejeden człowiek przez całe życie. Wspomniane dziesięciolecie to czas dojrzewania głównego bohatera i kształtowania się jego osobowości.
Z „Życiorysu” dowiadujemy się, że Cezary był jedynakiem i przez całe dzieciństwo cieszył się miłością i troską rodziców. Chłopiec pobierał nauki od najlepszych korepetytorów, znaj kilka języków obcych a także uczył się gry na fortepianie. Przez czternaście lat wychowywał się „pod kloszem” rodziców.
Wszystko zmieniło się w 1914 roku, kiedy to wybuchła I wojna światowa. Po wyruszeniu ojca na front Cezary doświadczył smaku wolności. Kolejne lata upłynęły mu na ulicznych zabawach i rozrabianiu z kolegami. Na nic nie zdawały się prośby matki. Baryka opuścił się w nauce.
W ten sposób upłynęły mu trzy lata. W 1917 roku na fali popularności znajdowały się hasła bolszewickie. Cezary uległ chwytliwym hasłom rewolucyjnym i przyłączył się do ruchu komunistycznego. Nie obce były mu publiczne egzekucje, manifestacje czy branie udziału w grabieżach majątków najbogatszych mieszkańców Baku. Wkrótce Baryka oddał rewolucjonistom cały rodzinny majątek, nie widząc w tym nic złego.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -