Jesteś w:
Ludzie bezdomni
Motyw platoński występuje w powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” w rozdziale „Daimonion”, w którym bohaterowie zastanawiają się nad prawem człowieka do samobójstwa.
Cierpiący na fizyczne i psychiczne osłabienie inżynier Korzecki popełnił samobójstwo, zostawiając uprzednio list skierowany do swojego przyjaciela Tomasza Judyma:
„Objawia się we mnie jakieś od Boga czy od bóstwa pochodzące zjawisko... Zdarza się to ze mną począwszy od dzieciństwa. Odzywa się głos jakiś wewnętrzny, który ilekroć się zjawia, odwodzi mię zawsze od tego, cokolwiek w danej chwili zamierzam czynić, sam jednak nie pobudza mię do niczego... To, co mnie obecnie spotkało, nie było dziełem przypadku; przeciwnie, widoczną dla mnie jest rzeczą, że umrzeć i uwolnić się od trosk życia za lepsze dla mnie sądzono. Dlatego właśnie owo Dajmonion, ów głos wieszczy nie stawił mi nigdzie oporu”.
Motywy platońskie w „Ludziach bezdomnych”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimMotyw platoński występuje w powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” w rozdziale „Daimonion”, w którym bohaterowie zastanawiają się nad prawem człowieka do samobójstwa.
Cierpiący na fizyczne i psychiczne osłabienie inżynier Korzecki popełnił samobójstwo, zostawiając uprzednio list skierowany do swojego przyjaciela Tomasza Judyma:
„Objawia się we mnie jakieś od Boga czy od bóstwa pochodzące zjawisko... Zdarza się to ze mną począwszy od dzieciństwa. Odzywa się głos jakiś wewnętrzny, który ilekroć się zjawia, odwodzi mię zawsze od tego, cokolwiek w danej chwili zamierzam czynić, sam jednak nie pobudza mię do niczego... To, co mnie obecnie spotkało, nie było dziełem przypadku; przeciwnie, widoczną dla mnie jest rzeczą, że umrzeć i uwolnić się od trosk życia za lepsze dla mnie sądzono. Dlatego właśnie owo Dajmonion, ów głos wieszczy nie stawił mi nigdzie oporu”.