Jesteś w: Ferdydurke

„Ferdydurke” - nowatorstwo powieści

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Pisząc powieść „Ferdydurke” Gombrowicz stworzył utwór całkowicie oryginalny. Dotyczy to zarówno treści jak i formy.

Na treść utworu złożyły się: historia głównego bohatera Józia, który jest niedojrzały, nieokreślony i posiada świadomość własnej niedojrzałości oraz dwie powiastki filozoficzne poprzedzone przedmowami, w których autor zawarł rozważania dotyczące literatury. W to wszystko wpleciona została wykładnia własnej filozofii pisarza, związanej z człowiekiem funkcjonującym w społeczeństwie, w układach z innymi ludźmi.

Forma utworu to kompozycja powieści i jej język.

Gombrowicz bawi się formą powieści realistycznej. Sięga również do innych gatunków literackich
/np. powieść przygodowa, sensacyjna, romans itd./, których do końca nie realizuje, obraca wszystko w żart lub lekceważy / np. samobójstwo Syfona – zakończenie wątku krótką wzmianką /. Stosuje często demaskatorską ironię ukazując cechy samej literatury / Filidor dzieckiem podszyty i Filibert dzieckiem podszyty /. Forma jego utworu jest kpiną, grą, w którą wciąga czytelnika, popisem absurdalnego dowcipu, co oddaje odpowiednio zastosowany język.

Korzystają z najrozmaitszych figur stylistycznych Gombrowicz stwarza własny, niepowtarzalny język groteski. Wprowadza też własny kod językowy, dzięki któremu przy pomocy jednego słowa jest w stanie przekazywać złożone treści / gęba, pupa, łydka /.

Zarówno treść, jak i forma powieści „Ferdydurke” złożyły się na utwór wyróżniający się na tle ówczesnej twórczości prozatorskiej.
strona:   - 1 -  - 2 - 



  Dowiedz się więcej