Jesteś w:
Ferdydurke
Bohater Gombrowicza, Józio Kowalski ma trzydzieści lat. Jest początkującym literatem. Nie ma żony ani dzieci. Mieszka w Warszawie. Ma własne mieszkanie i służącą, która prowadzi mu gospodarstwo domowe. Jego życie towarzyskie jest dość urozmaicone – bywa w kawiarniach, spotyka się ze znajomymi, grywa w karty. Pomimo licznych kontaktów z ludźmi czuje się jednak wyobcowany. Nie potrafi utożsamić się z żadną grupą społeczną ani z konkretnym środowiskiem.
Ten stan rzeczy niepokoi go. Jeszcze bardziej niepokoi go brak sukcesów literackich. Książka, którą opublikował spotkała się z krytyką. Bohater zastanawia się w jaki sposób zmienić stan rzeczy, który nie satysfakcjonuje go? W czasie nocnych rozważań nad swoją sytuacją widzi nagle w kącie pokoju swojego sobowtóra. Nie wiele wiadomo jak obaj wyglądają? Józio zauważa jedynie, że jego sklonowana postać ma dobrze przyczesane włosy.
Jego problemy postanawia wziąć w swoje ręce profesor Pimko – specjalista od zadań pedagogicznych. Pimko ocenia sprawę prosto – Józio ma braki w wiedzy i musi je uzupełnić. Powrót do gimnazjum ma być sposobem na osiągnięcie dojrzałości. Pomimo swoich trzydziestu lat od tego momentu będzie traktowany jak każdy uczeń szóstej klasy.
Narzucona przez Pimkę metoda nie odpowiada bohaterowi. Nie czując się jednak dojrzały, nie potrafi przeciwstawić się autorytetowi profesora.
W kolejnych sytuacjach, w których znajdzie się Józio, ze zgrozą zacznie on odkrywać, że wszystko to zmierza do przyprawienia mu „gęby”. Zanim jednak to nastąpi trzeba będzie przejść przez etap
strona: - 1 - - 2 -
Ferdydurke – Józio Kowalski – charakterystyka
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimBohater Gombrowicza, Józio Kowalski ma trzydzieści lat. Jest początkującym literatem. Nie ma żony ani dzieci. Mieszka w Warszawie. Ma własne mieszkanie i służącą, która prowadzi mu gospodarstwo domowe. Jego życie towarzyskie jest dość urozmaicone – bywa w kawiarniach, spotyka się ze znajomymi, grywa w karty. Pomimo licznych kontaktów z ludźmi czuje się jednak wyobcowany. Nie potrafi utożsamić się z żadną grupą społeczną ani z konkretnym środowiskiem.
Ten stan rzeczy niepokoi go. Jeszcze bardziej niepokoi go brak sukcesów literackich. Książka, którą opublikował spotkała się z krytyką. Bohater zastanawia się w jaki sposób zmienić stan rzeczy, który nie satysfakcjonuje go? W czasie nocnych rozważań nad swoją sytuacją widzi nagle w kącie pokoju swojego sobowtóra. Nie wiele wiadomo jak obaj wyglądają? Józio zauważa jedynie, że jego sklonowana postać ma dobrze przyczesane włosy.
Jego problemy postanawia wziąć w swoje ręce profesor Pimko – specjalista od zadań pedagogicznych. Pimko ocenia sprawę prosto – Józio ma braki w wiedzy i musi je uzupełnić. Powrót do gimnazjum ma być sposobem na osiągnięcie dojrzałości. Pomimo swoich trzydziestu lat od tego momentu będzie traktowany jak każdy uczeń szóstej klasy.
Narzucona przez Pimkę metoda nie odpowiada bohaterowi. Nie czując się jednak dojrzały, nie potrafi przeciwstawić się autorytetowi profesora.
W kolejnych sytuacjach, w których znajdzie się Józio, ze zgrozą zacznie on odkrywać, że wszystko to zmierza do przyprawienia mu „gęby”. Zanim jednak to nastąpi trzeba będzie przejść przez etap
strona: - 1 - - 2 -