Jesteś w: Ferdydurke

Ferdydurke – geneza powieści

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

W momencie, gdy Witold Gombrowicz przystąpił do pisania powieści „Ferdydurke”
był młodym, początkującym literatem. Jego pierwsze próby pisarskie skończyły się niepowodzeniem. Nigdy nie została wydana powieść, w której autor manifestował swoją nieoficjalną naturę. Gombrowicz zniszczył ją. Pozostała tylko w legendzie. Następna próba to pisanie razem z Tadeuszem Kępińskim powieści popularnej. To również nie udało się. Wreszcie w roku 1933 wydaje swoją pierwszą książkę. Jest to zbiór opowiadań zatytułowany „Pamiętnik z okresu dojrzewania”.

Autor wiązał z tą książką duże nadzieje – liczył na sukces literacki. Spotkało go jednak rozczarowanie – książka została źle przyjęta przez krytykę. W tej sytuacji postanowił w jakiś sposób zareagować i odeprzeć stawiane mu zarzuty. Dlatego właśnie przystąpił do pisania „Ferdydurke”. Swoim zawiedzionym ambicjom literackim dał wyraz już na samym wstępie powieści. Jego bohater zanim zmieni się w gimnazjalistę Józia jest trzydziestoletnim pisarzem przeżywającym rozterki duchowe. Zastanawia się on nad przyczyną własnych niepowodzeń. Taki początek powieści od razu sugeruje, że będzie to tekst polemiczny.

Wcześniejsze jednak doświadczenia i przemyślenia pisarza powodują, że rozwój akcji powieści nagle przybiera zupełnie niespodziewany dla czytelnika kształt. Dzieje się to już od chwili wkroczenia profesora Pimki. Być może przekształcenie pierwszego pomysłu zaszło przypadkowo, w trakcie pisania. Dalej jednak autor konsekwentnie posuwa się w tym co zaczął i tak już jest do końca powieści.
strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 - 



  Dowiedz się więcej