Jesteś w:
Mitologia
Askaniusz, syn Eneasza, założył miasto Alba Longa. Panowało w nim wiele pokoleń króló, aż na tronie zasiadł Prokas, który miał dwóch synów – Numitora i Amuliusa. Numitor jako starszy objął tron, jednak jego brat zebrał wojska i obalił króla, zaś jego córkę, Reę Sylwię, uczynił westalką. Kobieta powiła bliźniaki – Remusa i Romulusa. Ich ojcem był Mars. Król Amulius kazał zagłodzić kobietę, a braci wrzucić do Tybru.
Dzieci w koszyku płynęły z nurtem rzeki, aż zatrzymały się pod drzewem figowym. Głodne i płaczące dzieci nakarmiła wilczyca. Dodatkowo przylatywał dzięcioł, ptak Marsa, i przynosił bliźniakom owoce. Pewnego dnia dostrzegł to królewski pasterz, Faustulus, i wziął dzieci na wychowanie. Wyrośli na krzepkich młodzieńców. Pewnego dnia po utarczce z pastuchami Numitora Remus trafił do niewoli. Zdetronizowany dziadek rozpoznał w nim wnuka i kazał sprowadzić Remulusa. Wspólnie doprowadzili do obalenia Amuliusa.
Bracia postanowili założyć własne miasto w miejscu, gdzie wykarmiła ich wilczyca. Pokłócili się od czyjego imienia będzie nosić nazwę. Postanowili poradzić się bogów –Romulus czuwał na Kapitolu, zaś Remus w Awentynie. Nad Remusem pojawiło się sześć sępów, zaś nad Romulusem dwanaście. Jako przyszły władca Rzymu Rom ulus zaprzęgł płóg i zaczął orać ziemię wokół Palatynu. Głęboka bruzda oznaczała kres jego włości. Gdy Remus zaczął się z niego naśmiewać i przeskoczył granicę, Romulus dobył miecza i zabił go, mówiąc, że stanie się tak z każdym, który bezprawnie przekroczy granice jego posiadłości.
Młody władca nie miał jednak mieszkańców. Ogrodził więc na Kapitolu gaj (asylum) i powiedział, że każdy kto weń wejdzie, jakąkolwiek zbrodnie by nie popełnił, może czuć się bezpieczny, jako mieszkaniec nowej osady. Z ich pomocą Romulus otoczył miasto murami. Okazało się, że w mieście nie ma kobiet. Romulus wyprawił najprzystojniejszych mężczyzn do sąsiednich gmin, jednak ich mieszkańcy bali się przestępców z Rzymu. Król postanowił czekać. Ogłosił organizację igrzysk i festynów, na który ściągnęli okoliczni mieszkańcy. Na dany przez Romulusa znak, każdy z jego ludzi porwał najbliżej stojąca kobietę. Okoliczne gminy stanęły zbrojnie do walki. Najmężniejsi byli Sabinowie, gdyż to ich kobiet porwano najwięcej. Zamek obronny Rzymu został zdobyty, rozgorzała walka, jednak Sabinki weszły między walczących prosząc o pokój. Romulus porozumiał się z wodzem Sabinów Titusem Tatiusem, połączyli swoje gminy i zgodnie wspólnie rządzili.
Gdy Romulus był już stary, zerwała się nagła burza. W momencie opadnięcia mgieł okazało się, że tron władcy jest pusty. Jeden z senatorów wyjaśnił, że Romulus stał się bogiem i odtąd oddawano mu hołd jako Kwirinusowi. Do opłakującej Romulusa żony przyszła posłana przez Junonę Iryda. Ta sprawiła, że Hersylia także stała się boginią i zasiada odtąd u boku Kwirinusa jako Hora.
Historia założenia Rzymu
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimAskaniusz, syn Eneasza, założył miasto Alba Longa. Panowało w nim wiele pokoleń króló, aż na tronie zasiadł Prokas, który miał dwóch synów – Numitora i Amuliusa. Numitor jako starszy objął tron, jednak jego brat zebrał wojska i obalił króla, zaś jego córkę, Reę Sylwię, uczynił westalką. Kobieta powiła bliźniaki – Remusa i Romulusa. Ich ojcem był Mars. Król Amulius kazał zagłodzić kobietę, a braci wrzucić do Tybru.
Dzieci w koszyku płynęły z nurtem rzeki, aż zatrzymały się pod drzewem figowym. Głodne i płaczące dzieci nakarmiła wilczyca. Dodatkowo przylatywał dzięcioł, ptak Marsa, i przynosił bliźniakom owoce. Pewnego dnia dostrzegł to królewski pasterz, Faustulus, i wziął dzieci na wychowanie. Wyrośli na krzepkich młodzieńców. Pewnego dnia po utarczce z pastuchami Numitora Remus trafił do niewoli. Zdetronizowany dziadek rozpoznał w nim wnuka i kazał sprowadzić Remulusa. Wspólnie doprowadzili do obalenia Amuliusa.
Bracia postanowili założyć własne miasto w miejscu, gdzie wykarmiła ich wilczyca. Pokłócili się od czyjego imienia będzie nosić nazwę. Postanowili poradzić się bogów –Romulus czuwał na Kapitolu, zaś Remus w Awentynie. Nad Remusem pojawiło się sześć sępów, zaś nad Romulusem dwanaście. Jako przyszły władca Rzymu Rom ulus zaprzęgł płóg i zaczął orać ziemię wokół Palatynu. Głęboka bruzda oznaczała kres jego włości. Gdy Remus zaczął się z niego naśmiewać i przeskoczył granicę, Romulus dobył miecza i zabił go, mówiąc, że stanie się tak z każdym, który bezprawnie przekroczy granice jego posiadłości.
Młody władca nie miał jednak mieszkańców. Ogrodził więc na Kapitolu gaj (asylum) i powiedział, że każdy kto weń wejdzie, jakąkolwiek zbrodnie by nie popełnił, może czuć się bezpieczny, jako mieszkaniec nowej osady. Z ich pomocą Romulus otoczył miasto murami. Okazało się, że w mieście nie ma kobiet. Romulus wyprawił najprzystojniejszych mężczyzn do sąsiednich gmin, jednak ich mieszkańcy bali się przestępców z Rzymu. Król postanowił czekać. Ogłosił organizację igrzysk i festynów, na który ściągnęli okoliczni mieszkańcy. Na dany przez Romulusa znak, każdy z jego ludzi porwał najbliżej stojąca kobietę. Okoliczne gminy stanęły zbrojnie do walki. Najmężniejsi byli Sabinowie, gdyż to ich kobiet porwano najwięcej. Zamek obronny Rzymu został zdobyty, rozgorzała walka, jednak Sabinki weszły między walczących prosząc o pokój. Romulus porozumiał się z wodzem Sabinów Titusem Tatiusem, połączyli swoje gminy i zgodnie wspólnie rządzili.
Gdy Romulus był już stary, zerwała się nagła burza. W momencie opadnięcia mgieł okazało się, że tron władcy jest pusty. Jeden z senatorów wyjaśnił, że Romulus stał się bogiem i odtąd oddawano mu hołd jako Kwirinusowi. Do opłakującej Romulusa żony przyszła posłana przez Junonę Iryda. Ta sprawiła, że Hersylia także stała się boginią i zasiada odtąd u boku Kwirinusa jako Hora.