Jesteś w:
Syzyfowe prace
Motyw miłości wyeksponowany został w „Syzyfowych pracach” niejako na marginesie ukazywanych wydarzeń. Nie jest to wątek główny, jednak postać Anny Stogowskiej, w której zakochuje się Marcin Borowicz dopełnia utwór i czyni go bardziej autentycznym. Mimo, że jest epizodyczny uważany jest za jeden z najlepszych realizacji motywu miłości w literaturze polskiej.
Pod koniec gimnazjum Marcin Borowicz zakochuje się w jednej z uczennic klasy siódmej gimnazjum żeńskiego – Annie Stogowskiej, którą przezywają „Birutą”. Ich uczucie zostało ukazane bardzo powściągliwie i z dystansu. Oddaje w pełni pełną wstydliwość pierwszych młodzieńczych uczuć. Zakochany Borowicz, mimo ze musi przygotowywać się do egzaminów, nie może przestać myśleć o dziewczynie. Nie może spotkać się z nią osobiście, ponieważ obarczona licznymi obowiązkami dziewczyna nie bywa u koleżanek. Chłopak, oglądając ją z daleka podziwia jej urodę, ale także niezłomny charakter. Dziewczyna zaś unika go i otwarcie twierdzi, że nigdy nie wyjdzie za mąż.
Uczucia głównego bohatera „Syzyfowych prac wzmagają się, gdy odczytuje wpis „Biruty” w pamiętniku jednej z jej koleżanek. Posuwa się nawet do wyrwania tej kartki i przechowuje ją jak relikwię. Marcin widuje swą ukochaną w parku, gdzie się uczy. Anna zaś czyta w tym samym miejscu książki. Pewnego dnia panna Stogowska odwzajemnia stęsknione spojrzenie chłopca. Młodzi patrzą sobie głęboko w oczy, jednak nie wypowiadają żadnego słowa. Ich przebudzenie zmysłów owiane jest swoistą magią i niepowtarzalnością. Ich niema adoracja i uwielbienie z daleka stają się symbolem nieuchwytnego zakochania – chwili radosnej, a zarazem pełnej młodzieńczych niepokojów, którego młodzi doświadczyli po raz pierwszy.
strona: - 1 - - 2 -
Motyw miłości w „Syzyfowych pracach”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimMotyw miłości wyeksponowany został w „Syzyfowych pracach” niejako na marginesie ukazywanych wydarzeń. Nie jest to wątek główny, jednak postać Anny Stogowskiej, w której zakochuje się Marcin Borowicz dopełnia utwór i czyni go bardziej autentycznym. Mimo, że jest epizodyczny uważany jest za jeden z najlepszych realizacji motywu miłości w literaturze polskiej.
Pod koniec gimnazjum Marcin Borowicz zakochuje się w jednej z uczennic klasy siódmej gimnazjum żeńskiego – Annie Stogowskiej, którą przezywają „Birutą”. Ich uczucie zostało ukazane bardzo powściągliwie i z dystansu. Oddaje w pełni pełną wstydliwość pierwszych młodzieńczych uczuć. Zakochany Borowicz, mimo ze musi przygotowywać się do egzaminów, nie może przestać myśleć o dziewczynie. Nie może spotkać się z nią osobiście, ponieważ obarczona licznymi obowiązkami dziewczyna nie bywa u koleżanek. Chłopak, oglądając ją z daleka podziwia jej urodę, ale także niezłomny charakter. Dziewczyna zaś unika go i otwarcie twierdzi, że nigdy nie wyjdzie za mąż.
Uczucia głównego bohatera „Syzyfowych prac wzmagają się, gdy odczytuje wpis „Biruty” w pamiętniku jednej z jej koleżanek. Posuwa się nawet do wyrwania tej kartki i przechowuje ją jak relikwię. Marcin widuje swą ukochaną w parku, gdzie się uczy. Anna zaś czyta w tym samym miejscu książki. Pewnego dnia panna Stogowska odwzajemnia stęsknione spojrzenie chłopca. Młodzi patrzą sobie głęboko w oczy, jednak nie wypowiadają żadnego słowa. Ich przebudzenie zmysłów owiane jest swoistą magią i niepowtarzalnością. Ich niema adoracja i uwielbienie z daleka stają się symbolem nieuchwytnego zakochania – chwili radosnej, a zarazem pełnej młodzieńczych niepokojów, którego młodzi doświadczyli po raz pierwszy.
strona: - 1 - - 2 -