Jesteś w:
W pustyni i w puszczy
Władysław Tarkowski – jest „starszym inżynierem” w zarządzie Kompanii Kanału Sueskiego (francusko-angielsko-amerykańska spółka akcyjna powołana do budowy kanału). Osiągnął tak wysokie stanowisko dzięki osobistej „odwadze i zaradności”, a także energii i pracowitości. Był uczestnikiem walk podczas powstania styczniowego – „bił się bez wytchnienia przez jedenaście miesięcy”. Ranny dostał się do niewoli, został skazany na Sybir, jednak uciekł z Rosji za granicę. Skończył jeszcze studia hydrauliczne i został zatrudniony przy budowie kanału. Samotnie wychowuje syna, uczy go polskiego oraz wpaja miłość do polskiej ojczyzny. Poświęca się, gdy Staś i Nel zostają porwani. W przebraniu Araba dociera nawet do Chartumu.
Georg Rawlison – ojciec Nel, inżynier, jeden z dyrektorów Kompanii Kanału Sueskiego. Po śmierci swej żony na suchoty samotnie wychowuje córkę. Łączy go wieloletnia przyjaźń z współpracownikiem – Tarkowskim. Zaangażował się w poszukiwanie dzieci po porwaniu, a po ich cudownym odnalezieniu wyjechał z dzieckiem do Anglii.
Grek Kaliopuli – dzieci poznają go w Omdurmanie. Był urzędnikiem na dworze Mahdiego. Aby ocalić życie przeszedł na muzułmanizm. Tłumaczył to: „przed przemocą trzeba się ugiąć, choćby pozornie… […] Obowiązkiem człowieka jest bronić życia, i byłoby szaleństwem, a nawet grzechem je narażać”. W geście solidarności, z dobrego serca ofiarował dzieciom na drogę żywność i lekarstwo na febrę - chininę. Miał córkę w wieku Nel. Zorganizował też audiencję dzieci u Mahdiego, nakazując by Staś przeszedł na islam. Po odważnej postawie Stasia, zastanawia się, czy dobrze uczynił wyrzekając się swej wiary. Pozostał w Omdurmanie, wierząc, że będzie mógł pomagać innym chrześcijanom.
Henryk Linde - Szwajcar z Zurychy, podróżnik i odkrywca, absolwent politechniki. Jedna z jego wędrówek wiodła do gór Karamojo. Staś spotkał go w puszczy na kilka dni przed śmiercią, w skutek ataku dzika ndiri. Odziedziczony majątek przeznaczył na podróże po Afryce. Przed śmiercią poprosił Stasia o ochrzczenie czarnoskórych członków jego ekspedycji, a także o godziwy pochówek. Na jego cześć Staś nazwał jedno ze wzniesień Górą Lindego.
Mea – Afrykanka, którą przyjaciel Hatima, emir Seki-Tamala, ofiarował małej Nel jako niewolnicę w Faszodzie. Należała do plemienia Dinka lub Szylluk, miała miłe rysy i słodki wyraz twarzy, a także „długie i cienkie nogi”. Wiernie służyła i opiekowała się Nel, pomagała w ciężkiej przeprawie przez puszczę, m. in. przygotowując posiłki. Wierzyła, że po przyjęciu chrztu jej skóra wybieleje. Bardzo kochała Kalego i była gotowa razem z nim umrzeć podczas tragicznej przeprawy w stronę oceanu.
Nasibu – dwunasto - trzynastoletni, czarnoskóry chłopczyk. Opiekował się Henrykiem Linde, gdy pozostali członkowie jego załogi zapadli na śpiączkę. Po przyłączeniu do Stasia przyjmuje z jego rąk chrzest. Przeżywa porwanie przez goryla – ratują go Saba i King.
Dinah - czarnoskóra opiekunka Nel, która zastąpiła panią Olivier w podróży dzieci do ojców. Została wraz z dziećmi porwana. Zmarła podczas podróży dzieci z Hatimem w poszukiwaniu Smaina.
Doktor Clary i kapitan Glen - dzieci poznały tych angielskich oficerów podczas podróży pociągiem do Kairu. Kapitan Glen miał objąć rządy w Mombasie. Staś jako przedstawiciel narodu polskiego wywarł na nim duże znaczenie, dlatego ofiarował mu swą pomoc. Clary był wojskowym lekarzem, zaś jego siostra była żoną pana Rawlisona. Mężczyźni odnaleźli latawce wypuszczone przez dzieci podczas eksploracji okolic Kilimandżaro i zaangażowali się w ich poszukiwania. Ostatecznie uratowali wycieńczone z pragnienia dzieci.
Pani Olivier – francuska nauczycielka i opiekunka Nel. Nie udała się z dziećmi w podróż do ojców, gdyż zachorowała po ukąszeniu przez skorpiona.
Fatma – „wysoka młoda Sudanka”, miała ciemną cerę i przepiękne, choć złowrogie oczy, pochodziła z plemienia Dangalów, kuzynka Mahdiego, żona dozorcy Smaina, której zabroniono wyjechać do męża do Sudanu, wraz z Chamisem zaplanowała porwanie Stasia i Nel.
strona: - 1 - - 2 -
Charakterystyka pozostałych bohaterów „W pustyni i w puszczy”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimWładysław Tarkowski – jest „starszym inżynierem” w zarządzie Kompanii Kanału Sueskiego (francusko-angielsko-amerykańska spółka akcyjna powołana do budowy kanału). Osiągnął tak wysokie stanowisko dzięki osobistej „odwadze i zaradności”, a także energii i pracowitości. Był uczestnikiem walk podczas powstania styczniowego – „bił się bez wytchnienia przez jedenaście miesięcy”. Ranny dostał się do niewoli, został skazany na Sybir, jednak uciekł z Rosji za granicę. Skończył jeszcze studia hydrauliczne i został zatrudniony przy budowie kanału. Samotnie wychowuje syna, uczy go polskiego oraz wpaja miłość do polskiej ojczyzny. Poświęca się, gdy Staś i Nel zostają porwani. W przebraniu Araba dociera nawet do Chartumu.
Georg Rawlison – ojciec Nel, inżynier, jeden z dyrektorów Kompanii Kanału Sueskiego. Po śmierci swej żony na suchoty samotnie wychowuje córkę. Łączy go wieloletnia przyjaźń z współpracownikiem – Tarkowskim. Zaangażował się w poszukiwanie dzieci po porwaniu, a po ich cudownym odnalezieniu wyjechał z dzieckiem do Anglii.
Grek Kaliopuli – dzieci poznają go w Omdurmanie. Był urzędnikiem na dworze Mahdiego. Aby ocalić życie przeszedł na muzułmanizm. Tłumaczył to: „przed przemocą trzeba się ugiąć, choćby pozornie… […] Obowiązkiem człowieka jest bronić życia, i byłoby szaleństwem, a nawet grzechem je narażać”. W geście solidarności, z dobrego serca ofiarował dzieciom na drogę żywność i lekarstwo na febrę - chininę. Miał córkę w wieku Nel. Zorganizował też audiencję dzieci u Mahdiego, nakazując by Staś przeszedł na islam. Po odważnej postawie Stasia, zastanawia się, czy dobrze uczynił wyrzekając się swej wiary. Pozostał w Omdurmanie, wierząc, że będzie mógł pomagać innym chrześcijanom.
Henryk Linde - Szwajcar z Zurychy, podróżnik i odkrywca, absolwent politechniki. Jedna z jego wędrówek wiodła do gór Karamojo. Staś spotkał go w puszczy na kilka dni przed śmiercią, w skutek ataku dzika ndiri. Odziedziczony majątek przeznaczył na podróże po Afryce. Przed śmiercią poprosił Stasia o ochrzczenie czarnoskórych członków jego ekspedycji, a także o godziwy pochówek. Na jego cześć Staś nazwał jedno ze wzniesień Górą Lindego.
Mea – Afrykanka, którą przyjaciel Hatima, emir Seki-Tamala, ofiarował małej Nel jako niewolnicę w Faszodzie. Należała do plemienia Dinka lub Szylluk, miała miłe rysy i słodki wyraz twarzy, a także „długie i cienkie nogi”. Wiernie służyła i opiekowała się Nel, pomagała w ciężkiej przeprawie przez puszczę, m. in. przygotowując posiłki. Wierzyła, że po przyjęciu chrztu jej skóra wybieleje. Bardzo kochała Kalego i była gotowa razem z nim umrzeć podczas tragicznej przeprawy w stronę oceanu.
Nasibu – dwunasto - trzynastoletni, czarnoskóry chłopczyk. Opiekował się Henrykiem Linde, gdy pozostali członkowie jego załogi zapadli na śpiączkę. Po przyłączeniu do Stasia przyjmuje z jego rąk chrzest. Przeżywa porwanie przez goryla – ratują go Saba i King.
Dinah - czarnoskóra opiekunka Nel, która zastąpiła panią Olivier w podróży dzieci do ojców. Została wraz z dziećmi porwana. Zmarła podczas podróży dzieci z Hatimem w poszukiwaniu Smaina.
Doktor Clary i kapitan Glen - dzieci poznały tych angielskich oficerów podczas podróży pociągiem do Kairu. Kapitan Glen miał objąć rządy w Mombasie. Staś jako przedstawiciel narodu polskiego wywarł na nim duże znaczenie, dlatego ofiarował mu swą pomoc. Clary był wojskowym lekarzem, zaś jego siostra była żoną pana Rawlisona. Mężczyźni odnaleźli latawce wypuszczone przez dzieci podczas eksploracji okolic Kilimandżaro i zaangażowali się w ich poszukiwania. Ostatecznie uratowali wycieńczone z pragnienia dzieci.
Pani Olivier – francuska nauczycielka i opiekunka Nel. Nie udała się z dziećmi w podróż do ojców, gdyż zachorowała po ukąszeniu przez skorpiona.
Fatma – „wysoka młoda Sudanka”, miała ciemną cerę i przepiękne, choć złowrogie oczy, pochodziła z plemienia Dangalów, kuzynka Mahdiego, żona dozorcy Smaina, której zabroniono wyjechać do męża do Sudanu, wraz z Chamisem zaplanowała porwanie Stasia i Nel.
strona: - 1 - - 2 -