Jesteś w: Opowiadania Borowskiego

Obraz okupacji w opowiadaniach Borowskiego

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Problematyka opowiadań Tadeusza Borowskiego związana jest z okresem II wojny światowej i okupacją niemiecką w Polsce. Borowski opisuje życie w zniszczonej przez działania wojenne Warszawie. Prawdziwe życie zeszło tutaj do podziemia. Na tajnych kompletach odbywa się nauka. Polska prasa wydawana jest nielegalnie, na powielaczach w tajnych drukarniach. W ten sam sposób drukuje się polską literaturę.

Równolegle z tym odbywa się zabieganie o codzienny byt – nielegalne interesy, pokątna produkcja bimbru, złodziejstwo i łapówkarstwo.

Na ulicach miasta urządzane są przez Niemców łapanki. Za murami getta trwa likwidacja ludności żydowskiej. Ludzie schwytani w łapankach kierowani są do obozów koncentracyjnych. Niektórzy trafiają do więzienia na Pawiaku i poddawani są brutalnym przesłuchaniom przez gestapo. Na Pawiaku wykonuje się też wyroki śmierci przez rozstrzelanie.

Taki obraz okupowanej Warszawy rysuje Borowski w opowiadaniach „Matura na Targowej”, „Pożegnanie z Marią”, „Chłopiec z Biblią”.

Kolejnym skutkiem okupacji niemieckiej w Polsce są obozy koncentracyjne. Są to miejsca masowej zagłady, które systematycznie rozbudowuje się i usprawnia. Trafiają tutaj ludzie z gett, z ulicznych łapanek i z więzień gestapo.

Bohater Borowskiego, Tadek trafia do największego obozu koncentracyjnego. Jest nim Oświęcim – Brzezinka – po niemiecku Auschwitz – Birkenau. Z tego miejsca nikt nie wychodzi żywy. Ludzie są tu masowo likwidowani każdego dnia. Ci, którzy żyją, wykonują niewolniczą pracę na rzecz obozu. Od strony ideologicznej jest to praca na rzecz III Rzeszy.

W obozie głównym problemem staje się przetrwanie. Jak wygląda życie w obozie koncentracyjnym, Borowski opisuje w takich opowiadaniach, jak: „U nas w Auschwitzu...”, „Ludzie, którzy szli”, „Dzień na Harmenzach”, „Proszę państwa do gazu”.



  Dowiedz się więcej