Jesteś w:
Opowiadania Borowskiego
Borowski swoje opowiadania buduje z opisu drobnych epizodów. Epizody te składają się na zamkniętą całość z wyraźnym zakończeniem. Dopiero na końcu opowiadania czytelnik dowiaduje się, który epizod jest zdarzeniem kluczowym dla danego tekstu. Oddaje to obraz egzystencji w skrajnych warunkach wojennych czy obozowych, gdy jedno zdarzenie mogło zadecydować o życiu lub śmierci.
Tylko w najwcześniejszych opowiadaniach Borowskiego napotyka się komentarze, które można traktować jako refleksje autora. Tak jest w opowiadaniu „U nas, w Auschwitzu...”, gdzie Borowski pisze tekst w formie listów do narzeczonej. Można je też znaleźć w opowiadaniu „Proszę państwa do gazu”, w tych partiach, które dotyczą historii obozu.
W nowszych opowiadaniach Borowski unika refleksji. Stara się relacjonować zdarzenia z punktu widzenia doświadczonego lagrowca, który potrafi obrócić na swoją korzyść prawa rządzące obozowym życiem. Autor na pierwszy plan wysuwa postać Tadka. Jest to postać pozwalająca mu zapytać o cenę przetrwania. Pozycja Tadka w obozie jest pośrednia. Potrafi on zadbać o swój byt, w zbrodniach nie bierze udziału ale korzysta z rzeczy pozostawionych po zagazowanych.
Borowski wykreowanej przez siebie postaci Tadka użycza wiele ze swojej biografii. Są to miejsca, ludzie, z którymi zetknął się i czas, który przeżył. W ten sposób realizuje uprawdopodobnienie tekstu. Próbuje też rozwiązać nurtujący go problem moralny. Jest to problem współodpowiedzialności wszystkich lagrowców. Przetrwali oni bowiem kosztem życia innych, bo tylko taką możliwość stwarzał obóz koncentracyjny.
strona: - 1 - - 2 -
Kompozycja opowiadań Borowskiego
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimBorowski swoje opowiadania buduje z opisu drobnych epizodów. Epizody te składają się na zamkniętą całość z wyraźnym zakończeniem. Dopiero na końcu opowiadania czytelnik dowiaduje się, który epizod jest zdarzeniem kluczowym dla danego tekstu. Oddaje to obraz egzystencji w skrajnych warunkach wojennych czy obozowych, gdy jedno zdarzenie mogło zadecydować o życiu lub śmierci.
Tylko w najwcześniejszych opowiadaniach Borowskiego napotyka się komentarze, które można traktować jako refleksje autora. Tak jest w opowiadaniu „U nas, w Auschwitzu...”, gdzie Borowski pisze tekst w formie listów do narzeczonej. Można je też znaleźć w opowiadaniu „Proszę państwa do gazu”, w tych partiach, które dotyczą historii obozu.
W nowszych opowiadaniach Borowski unika refleksji. Stara się relacjonować zdarzenia z punktu widzenia doświadczonego lagrowca, który potrafi obrócić na swoją korzyść prawa rządzące obozowym życiem. Autor na pierwszy plan wysuwa postać Tadka. Jest to postać pozwalająca mu zapytać o cenę przetrwania. Pozycja Tadka w obozie jest pośrednia. Potrafi on zadbać o swój byt, w zbrodniach nie bierze udziału ale korzysta z rzeczy pozostawionych po zagazowanych.
Borowski wykreowanej przez siebie postaci Tadka użycza wiele ze swojej biografii. Są to miejsca, ludzie, z którymi zetknął się i czas, który przeżył. W ten sposób realizuje uprawdopodobnienie tekstu. Próbuje też rozwiązać nurtujący go problem moralny. Jest to problem współodpowiedzialności wszystkich lagrowców. Przetrwali oni bowiem kosztem życia innych, bo tylko taką możliwość stwarzał obóz koncentracyjny.
strona: - 1 - - 2 -