Jesteś w:
Opowiadania Borowskiego
Tematyka opowiadań Tadeusza Borowskiego oparta jest na autentycznych doświadczeniach pisarza. Bohater tych opowiadań nosi również imię Tadeusz i jest rówieśnikiem autora. Mimo tego, należy traktować tę postać jako kreację literacką.
Tadeusz jest młodym człowiekiem, który swoje dorosłe życie zaczyna w okupowanej przez Niemców Warszawie. Jest najpierw na utrzymaniu rodziców i kończy gimnazjum na tajnych kompletach. Interesuje się literaturą i filozofią. Chętnie dyskutuje z kolegami na takie tematy. Jego podejście do życia jest w młodzieńczy sposób beztroskie, chociaż przyszło mu żyć w bardzo prymitywnych warunkach. W nauce i lekceważeniu zagrożeń wyraża się protest jego pokolenia przeciwko potwornej okupacyjnej rzeczywistości / „Matura na Targowej” /.
W miarę upływu czasu i coraz gorszych doświadczeń jego postawa zaczyna zmieniać się. Staje się on człowiekiem skupionym na sobie, co nie znaczy, że traci wrażliwość / „Pożegnanie z Marią”/. Nadal interesuje się literaturą, pisuje listy do narzeczonej ale jego stosunek do innych ludzi staje się cyniczny. Powodują to doświadczenia obozowe.
Pobyt w obozie koncentracyjnym zmusza go do walki o przetrwanie. Polega to na umiejętności zorganizowania sobie żywności, na dobrej znajomości zwyczajów obozowych oraz psychologii strażników obozowych a także stłumieniu w sobie ludzkich odruchów i uodpornieniu się na makabryczne sytuacje. Tadeusz zajmuje się kolekcjonowaniem tych doświadczeń pilnie obserwując rzeczywistość, w której przyszło mu żyć. W opowiadaniu „U nas, w Auschwitzu” w rozmowie z więźniem Abramkiem, gdy słyszy o nowym sposobie rozpalania pieca w krematorium zwłokami dzieci i wyjaśnienie:„ - Te, fleger, u nas w Auschwitzu, my musimy bawić się, jak umiemy. Jakby szło inaczej wytrzymać?” , rodzi w nim się wewnętrzny sprzeciw. Z Abramkiem o tym nie mówi. Opowiadanie kończy jednak stwierdzeniem: „Ale to jest nieprawda i groteska, jak cały obóz, jak cały świat”.
Pod koniec wojny, gdy Tadeusz znajdzie się w Niemczech, w obozie dla dipisów zorganizowanym
przez Amerykanów, cierpi już na kompleks obozowy. Boi się opuszczenia obozu, ponieważ nie zna innych warunków. Nie chce zginąć po zakończeniu wojny. Woli trzymać się zorganizowanej wegetacji. Ze strachem stwierdza, że świat obozowy rozpada się / „Bitwa pod Grunwaldem”/.
Tadeusz – charakterystyka bohatera
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimTematyka opowiadań Tadeusza Borowskiego oparta jest na autentycznych doświadczeniach pisarza. Bohater tych opowiadań nosi również imię Tadeusz i jest rówieśnikiem autora. Mimo tego, należy traktować tę postać jako kreację literacką.
Tadeusz jest młodym człowiekiem, który swoje dorosłe życie zaczyna w okupowanej przez Niemców Warszawie. Jest najpierw na utrzymaniu rodziców i kończy gimnazjum na tajnych kompletach. Interesuje się literaturą i filozofią. Chętnie dyskutuje z kolegami na takie tematy. Jego podejście do życia jest w młodzieńczy sposób beztroskie, chociaż przyszło mu żyć w bardzo prymitywnych warunkach. W nauce i lekceważeniu zagrożeń wyraża się protest jego pokolenia przeciwko potwornej okupacyjnej rzeczywistości / „Matura na Targowej” /.
W miarę upływu czasu i coraz gorszych doświadczeń jego postawa zaczyna zmieniać się. Staje się on człowiekiem skupionym na sobie, co nie znaczy, że traci wrażliwość / „Pożegnanie z Marią”/. Nadal interesuje się literaturą, pisuje listy do narzeczonej ale jego stosunek do innych ludzi staje się cyniczny. Powodują to doświadczenia obozowe.
Pobyt w obozie koncentracyjnym zmusza go do walki o przetrwanie. Polega to na umiejętności zorganizowania sobie żywności, na dobrej znajomości zwyczajów obozowych oraz psychologii strażników obozowych a także stłumieniu w sobie ludzkich odruchów i uodpornieniu się na makabryczne sytuacje. Tadeusz zajmuje się kolekcjonowaniem tych doświadczeń pilnie obserwując rzeczywistość, w której przyszło mu żyć. W opowiadaniu „U nas, w Auschwitzu” w rozmowie z więźniem Abramkiem, gdy słyszy o nowym sposobie rozpalania pieca w krematorium zwłokami dzieci i wyjaśnienie:„ - Te, fleger, u nas w Auschwitzu, my musimy bawić się, jak umiemy. Jakby szło inaczej wytrzymać?” , rodzi w nim się wewnętrzny sprzeciw. Z Abramkiem o tym nie mówi. Opowiadanie kończy jednak stwierdzeniem: „Ale to jest nieprawda i groteska, jak cały obóz, jak cały świat”.
Pod koniec wojny, gdy Tadeusz znajdzie się w Niemczech, w obozie dla dipisów zorganizowanym
przez Amerykanów, cierpi już na kompleks obozowy. Boi się opuszczenia obozu, ponieważ nie zna innych warunków. Nie chce zginąć po zakończeniu wojny. Woli trzymać się zorganizowanej wegetacji. Ze strachem stwierdza, że świat obozowy rozpada się / „Bitwa pod Grunwaldem”/.