Jesteś w:
Chłopi
Nagroda Nobla jest przyznawana za wybitne osiągnięcia naukowe, literackie lub zasługi dla społeczeństwa i ludzkości. Została ufundowana przez szwedzkiego przemysłowca i wynalazcę dynamitu Alfreda Nobla. Od 1902 roku formalnie przyznaje ją król Szwecji. Jest to nie tylko nagroda prestiżowa ale wiąże się też z otrzymaniem znacznej kwoty pieniędzy.
W 1924 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury otrzymał Władysław Stanisław Reymont za powieść „Chłopi”. Jego kontrkandydatami byli Stefan Żeromski i Tomasz Mann.
Powieść „Chłopi” w literaturze polskiej jest zjawiskiem niepowtarzalnym. Napisana została z ogromną dbałością i precyzją. Zyskała sobie miano epopei chłopskiej. Reymont dokonał mitologizacji najniższej warstwy społecznej, nadając jej tym sposobem godność. Była to grupa społeczna, która w zaborze rosyjskim do 1863 roku zmuszana była do odrabiania pańszczyzny. Przy okazji pisarz poruszył temat związany ze sprawami narodowościowymi – pokazał ewidentnie polską tradycję i kulturę tej grupy. Stworzył przy tym ciekawą, pobudzającą do refleksji fabułę, a przy tym żywy język polski, którego gwara nie stoi w sprzeczności z językiem literackim. Tym zabiegiem odsłonił korzenie polskości na ziemiach objętych zaborem rosyjskim. Nagroda, którą otrzymał miała więc swoje głębokie uzasadnienie.
Czy Reymont słusznie otrzymał Nagrodę Nobla za powieść „Chłopi”?
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimNagroda Nobla jest przyznawana za wybitne osiągnięcia naukowe, literackie lub zasługi dla społeczeństwa i ludzkości. Została ufundowana przez szwedzkiego przemysłowca i wynalazcę dynamitu Alfreda Nobla. Od 1902 roku formalnie przyznaje ją król Szwecji. Jest to nie tylko nagroda prestiżowa ale wiąże się też z otrzymaniem znacznej kwoty pieniędzy.
W 1924 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury otrzymał Władysław Stanisław Reymont za powieść „Chłopi”. Jego kontrkandydatami byli Stefan Żeromski i Tomasz Mann.
Powieść „Chłopi” w literaturze polskiej jest zjawiskiem niepowtarzalnym. Napisana została z ogromną dbałością i precyzją. Zyskała sobie miano epopei chłopskiej. Reymont dokonał mitologizacji najniższej warstwy społecznej, nadając jej tym sposobem godność. Była to grupa społeczna, która w zaborze rosyjskim do 1863 roku zmuszana była do odrabiania pańszczyzny. Przy okazji pisarz poruszył temat związany ze sprawami narodowościowymi – pokazał ewidentnie polską tradycję i kulturę tej grupy. Stworzył przy tym ciekawą, pobudzającą do refleksji fabułę, a przy tym żywy język polski, którego gwara nie stoi w sprzeczności z językiem literackim. Tym zabiegiem odsłonił korzenie polskości na ziemiach objętych zaborem rosyjskim. Nagroda, którą otrzymał miała więc swoje głębokie uzasadnienie.