Jesteś w:
Chłopi
Mit to opowieść o świecie otaczającym ludzi. Próbuje on wyjaśniać zagadnienia związane z bytem ludzkim, z mistyką, z życiem i śmiercią, z dobrem i złem, z istnieniem zjawisk przyrody.
Władysław Reymont w powieści „Chłopi” dokonał mitologizacji swoich bohaterów i opisanych wydarzeń. Stworzył chociaż wystylizowany, lecz jednak zapis archetypów i pierwotnych wzorów zachowań.
Już miejsce akcji powieści jest miejscem mitycznym. Nosi ono taką samą nazwę, jak miejscowość, w której pisarz pracował przez pewien czas na kolei ale nie jest tą miejscowością. Wieś opisana w powieści leży na uboczu, w otoczeniu niczym nie skażonej przyrody i żyje w pewnej izolacji – na styku z ziemiańskim dworem i z pobliskimi wsiami. Gdzieś dalej jest miasto, do którego jedzie się w sprawach urzędowych, na jarmark lub po świąteczne zakupy.
Zgodnie z ideą młodopolską wieś ma być tym miejscem, gdzie życie w kontakcie z naturą i z jej rytmem jest źródłem sił witalnych, natomiast lud żyjący w takich warunkach zachowuję swoją rdzenną kulturę, tradycję i moralność.
Historycznym momentem dla opisanej przez Reymonta zbiorowości jest rok 1863. Jest to rok Powstania Styczniowego, które chłopom w zaborze rosyjskim przyniosło uwolnienie od pańszczyzny. Tak więc, opisana zbiorowość jest zbiorowością ludzi wolnych ale żyjących na tej ziemi od pokoleń. Taki jest Maciej Boryna wystylizowany na chłopa – Piasta.
Czas w powieści to jeden rok. Jest to cykl powtarzalny. Zgodnie z nim natura obumiera, rodzi się do życia i rozkwita. Wszystkie obrzędy, prace, święta mieszczą się w tym cyklu i są symbolem powtarzalności.
Autor ukazał w powieści również podstawowe archetypy uczuć: miłość, zazdrość, instynkt walki, instynkt macierzyński, wolę życia.
„Chłopi” jako powieść mitologizująca chłopską egzystencję
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimMit to opowieść o świecie otaczającym ludzi. Próbuje on wyjaśniać zagadnienia związane z bytem ludzkim, z mistyką, z życiem i śmiercią, z dobrem i złem, z istnieniem zjawisk przyrody.
Władysław Reymont w powieści „Chłopi” dokonał mitologizacji swoich bohaterów i opisanych wydarzeń. Stworzył chociaż wystylizowany, lecz jednak zapis archetypów i pierwotnych wzorów zachowań.
Już miejsce akcji powieści jest miejscem mitycznym. Nosi ono taką samą nazwę, jak miejscowość, w której pisarz pracował przez pewien czas na kolei ale nie jest tą miejscowością. Wieś opisana w powieści leży na uboczu, w otoczeniu niczym nie skażonej przyrody i żyje w pewnej izolacji – na styku z ziemiańskim dworem i z pobliskimi wsiami. Gdzieś dalej jest miasto, do którego jedzie się w sprawach urzędowych, na jarmark lub po świąteczne zakupy.
Zgodnie z ideą młodopolską wieś ma być tym miejscem, gdzie życie w kontakcie z naturą i z jej rytmem jest źródłem sił witalnych, natomiast lud żyjący w takich warunkach zachowuję swoją rdzenną kulturę, tradycję i moralność.
Historycznym momentem dla opisanej przez Reymonta zbiorowości jest rok 1863. Jest to rok Powstania Styczniowego, które chłopom w zaborze rosyjskim przyniosło uwolnienie od pańszczyzny. Tak więc, opisana zbiorowość jest zbiorowością ludzi wolnych ale żyjących na tej ziemi od pokoleń. Taki jest Maciej Boryna wystylizowany na chłopa – Piasta.
Czas w powieści to jeden rok. Jest to cykl powtarzalny. Zgodnie z nim natura obumiera, rodzi się do życia i rozkwita. Wszystkie obrzędy, prace, święta mieszczą się w tym cyklu i są symbolem powtarzalności.
Autor ukazał w powieści również podstawowe archetypy uczuć: miłość, zazdrość, instynkt walki, instynkt macierzyński, wolę życia.