Jesteś w:
Chłopi
Niektórzy badacze literatury i prozy Reymonta wyróżniają w jego powieści „Chłopi” dwa typy narratora – inteligenckiego i chłopskiego.
Narrator chłopski opisuje zdarzenia z punktu widzenia osoby pochodzącej ze wsi.
Narrator inteligencki ma punkt widzenia zewnętrzny wobec opisywanej wsi.
Teoretyk literatury Kazimierz Wyka widział to trochę inaczej. Według niego w „Chłopach” są trzy typy narratora. Jest więc: Wsiowy gaduła, stylizator młodopolski i realistyczny obserwator.
Wsiowy gaduła pokrywa się z określeniem: narrator chłopski. Pochodzi on ze wsi, mówi gwarą, chętnie gawędzi. Jest najczęściej narratorem w warstwie fabularnej powieści a także w częściach dotyczących obyczajów, obrzędów i liturgii.
Stylizator młodopolski jest inteligentem i poetą młodopolskim. Dochodzi do głosu dosyć często w opisach przyrody, jej biologicznego rytmu oraz przy problemach natury egzystencjalnej / życie i śmierć /.
Realistyczny obserwator również jest inteligentem. Pojawia się we wszystkich warstwach powieści. Swoją narrację prowadzi językiem prozy realistycznej wykształconym w dobie pozytywizmu.
Narracja „Chłopów” Reymonta
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimNiektórzy badacze literatury i prozy Reymonta wyróżniają w jego powieści „Chłopi” dwa typy narratora – inteligenckiego i chłopskiego.
Narrator chłopski opisuje zdarzenia z punktu widzenia osoby pochodzącej ze wsi.
Narrator inteligencki ma punkt widzenia zewnętrzny wobec opisywanej wsi.
Teoretyk literatury Kazimierz Wyka widział to trochę inaczej. Według niego w „Chłopach” są trzy typy narratora. Jest więc: Wsiowy gaduła, stylizator młodopolski i realistyczny obserwator.
Wsiowy gaduła pokrywa się z określeniem: narrator chłopski. Pochodzi on ze wsi, mówi gwarą, chętnie gawędzi. Jest najczęściej narratorem w warstwie fabularnej powieści a także w częściach dotyczących obyczajów, obrzędów i liturgii.
Stylizator młodopolski jest inteligentem i poetą młodopolskim. Dochodzi do głosu dosyć często w opisach przyrody, jej biologicznego rytmu oraz przy problemach natury egzystencjalnej / życie i śmierć /.
Realistyczny obserwator również jest inteligentem. Pojawia się we wszystkich warstwach powieści. Swoją narrację prowadzi językiem prozy realistycznej wykształconym w dobie pozytywizmu.