Jesteś w: Hobbit, czyli tam i z powrotem

Hobbici – charakterystyka

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

„Hobbici są – czy może byli – małymi ludźmi, mniejszymi od krasnoludów – różnią się też od nich tym, że nie noszą brody – lecz znacznie większymi od liliputów. (...) Hobbici są skłonni do tycia, zwłaszcza w pasie: miewają wypięte brzuchy; ubierają się kolorowo (najchętniej zielono i żółto); nie używają obuwia, ponieważ stopy ich z przyrodzenia opatrzone są twardą podeszwą i porośnięte bujnym, ciemnym, brunatnym włosem, podobnie jak głowa (zwykle kędzierzawa); mają długie, zręczne, smagłe palce i poczciwe twarze, a śmieją się dużo, basowo i serdecznie (szczególnie po obiedzie, który – w miarę możności – jadają dwa razy dziennie)”. Hobbici mieszkali w specjalnych ziemnych norach, w których mieściło się wiele pokoi położonych na jednym poziomie i połączonych ze sobą tunelami. Wśród pomieszczeń znajdowały się spiżarnie, a także garderoby.

Hobbici to niewielkie, mniejsze od ludzi i krasnoludów istoty. Ich stopy porastały gęste włosy, dzięki czemu mogli bezszelestnie się poruszać. Nie mieli zarostu, ubierali się kolorowo. Wiedli spokojne, niezainteresowane przygodami i włóczeniem się po świecie życie. Byli na ogół pogodni i poczciwi. Charakterystyczne dla hobbitów są długie, smagłe i zręczne palce oraz poczciwe twarze. Hobbici często się śmieją, a ich śmiech jest basowy i serdeczny. W szczególnie dobrych humorach są po obiedzie, który jadają dwa razy dziennie. Są przyzwyczajeni do podziemi i nie tracą orientacji w zawiłych podziemnych tunelach.

Mają bardzo zwinne ruchy i w razie niebezpieczeństwa potrafią się świetnie kryć. Ich stopy pokryte są gęstymi włosami, dlatego nie muszą nosić obuwia, za to bezszelestnie się poruszają. Jeśli zdarzy im się upaść lub rozbić, szybko wracają do siebie. Posiadają także ogromny zasób wiedzy i znają wiele mądrych przysłów.



  Dowiedz się więcej