Jesteś w:
Zbrodnia i kara
W „Zbrodni i karze” Fiodor Dostojewski sięgnął w warstwie artystycznej po konstrukcję polifoniczną. Wielogłosowość widać nie tylko w wypowiedziach bohaterów, lecz także w systemie sobowtórów. Polega ona na występowaniu głównej idei dzieła w kilku różnych postaciach, realizujących jej odmienne aspekty.
I tak na przykład Rodiona Raskolnikowa cechuje odrzucenie norm moralnych, nihilizm i przekonanie o własnej wyższości, podobnie zresztą jak zepsutego Swidrygajłowa, zadzierającego nosa Łużyna czy Lebieziatnikowa. Te kreacje są tak prawdopodobne, że nawet we współczesnym świecie każdy odnajdzie ich sobowtóra, zwłaszcza dumnego i pysznego zalotnika Duni.
System sobowtórów w „Zbrodni i karze”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimW „Zbrodni i karze” Fiodor Dostojewski sięgnął w warstwie artystycznej po konstrukcję polifoniczną. Wielogłosowość widać nie tylko w wypowiedziach bohaterów, lecz także w systemie sobowtórów. Polega ona na występowaniu głównej idei dzieła w kilku różnych postaciach, realizujących jej odmienne aspekty.
I tak na przykład Rodiona Raskolnikowa cechuje odrzucenie norm moralnych, nihilizm i przekonanie o własnej wyższości, podobnie zresztą jak zepsutego Swidrygajłowa, zadzierającego nosa Łużyna czy Lebieziatnikowa. Te kreacje są tak prawdopodobne, że nawet we współczesnym świecie każdy odnajdzie ich sobowtóra, zwłaszcza dumnego i pysznego zalotnika Duni.