Jesteś w: Zbrodnia i kara

Rola przypowieści o Łazarzu w „Zbrodni i karze”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Przypowieść o wskrzeszeniu Łazarza, przypomniana przez Sonię w powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kata”, pełni bardzo ważną rolę – jest zapowiedzią duchowej przemiany Raskolnikowa.

Wierząca w Boga Sonia czyta ten wersety XI rozdziału Ewangelii według św. Jana na prośbę Rodiona, który nie miał już siły trwać dalej w świadomości pozbawienia dwóch osób życia i szukał wytchnienia. Gdy zdziwiona dziewczyna skończyła lekturę:

„W koślawym lichtarzu dawno się już dopalił ogarek, mętnie oświetlający w tej nędznej izbie mordercę i jawnogrzesznicę, którzy się dziwnie stowarzyszyli w czytaniu wiecznej księgi”.

Opowieść o Łazarzu miała do bohatera tak duży wpływ, że oznajmił Soni swoją decyzję: zerwie wszelkie kontakty z rodziną i zmierzą się z życiem razem, „oboje przeklęci”. Lektura Ewangelii spowodowała, że obiecał jej także zdradzenie tożsamości zabójcy jej znajomej, bogobojnej Lizawiety:

„Wiem i powiem… Tobie, tobie jednej!”.

Historia Łazarza spowodowała początek wewnętrzne przemiany Rodiona, który finalnie całkowicie zawierzył Bogu i zwrócił się w jego objęcia, przyjmując karę z pokorą.



  Dowiedz się więcej