Jesteś w:
Zbrodnia i kara
Przesłaniem psychologiczno-społecznej powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” jest nieodwołalność konsekwencji zbrodni, czy to tych fizycznych, czy też psychicznych.
Choć główny bohater, Rodion Raskolnikow zaplanował zamordowanie starej lichwiarki z uwzględnieniem najdrobniejszego szczegółu (liczba kroków dzieląca mieszkanie kobiety od jego lokum) i przez cały czas był przekonany o społecznej użyteczności swego czynu (należy eliminować słabe jednostki), to jednak nie uniknął wyrzutów sumienia.
Historia ubogiego, lecz niezwykle inteligentnego i pewnego siebie byłego studenta ukazuje złożoność ludzkiej psychiki. Nawet, jeśli popełniając jakiś czyn jesteśmy przekonani o jego słuszności, nigdy nie jesteśmy w stanie przewidzieć, jakie piętno odciśnie on na naszym dalszym życiu:
„- „Kto sumienie posiada, niech cierpi (…). Będzie mu to karą - obok katorgi”.
Ważnym przesłaniem powieści są także słowa o granicach, których nigdy nie można przekroczyć:
- „Są granice, których przekroczenie jest niebezpieczne; przekroczywszy je bowiem, wrócić już niepodobna”
Przesłanie „Zbrodni i kary" Fiodora Dostojewskiego
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimPrzesłaniem psychologiczno-społecznej powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” jest nieodwołalność konsekwencji zbrodni, czy to tych fizycznych, czy też psychicznych.
Choć główny bohater, Rodion Raskolnikow zaplanował zamordowanie starej lichwiarki z uwzględnieniem najdrobniejszego szczegółu (liczba kroków dzieląca mieszkanie kobiety od jego lokum) i przez cały czas był przekonany o społecznej użyteczności swego czynu (należy eliminować słabe jednostki), to jednak nie uniknął wyrzutów sumienia.
Historia ubogiego, lecz niezwykle inteligentnego i pewnego siebie byłego studenta ukazuje złożoność ludzkiej psychiki. Nawet, jeśli popełniając jakiś czyn jesteśmy przekonani o jego słuszności, nigdy nie jesteśmy w stanie przewidzieć, jakie piętno odciśnie on na naszym dalszym życiu:
„- „Kto sumienie posiada, niech cierpi (…). Będzie mu to karą - obok katorgi”.
Ważnym przesłaniem powieści są także słowa o granicach, których nigdy nie można przekroczyć:
- „Są granice, których przekroczenie jest niebezpieczne; przekroczywszy je bowiem, wrócić już niepodobna”