Jesteś w:
Wesele
Chata, czyli miejsce akcji dramatu, została bardzo dokładnie opisana w didaskaliach poprzedzających pierwszy akt. Ściany świetlicy, czyli wielkiej izby, w której ustawiono suto zastawiony stół, pomalowane jest na biało. Stanowią one kontrast do kolorowego i wirującego w tańcu tłumu gości, których znaczna część przystrojonych jest w pawie pióra. Izba, w której odbywają się tańce umieszczona jest zaraz z boku i spowita jest dymem i unoszącym się kurzem. Obok świetlicy znajduje się niewielka sypialnia – alkierz. Nad łóżkami domowników zawieszone są portrety świętych.
Wracając do sali biesiadnej, na jej ścianach zauważymy reprodukcje (fotografie) dwóch znanych obrazów Jana Matejki – „Wernyhory” oraz „Kościuszki pod Racławicami”. Ponadto wiszą tam też skrzyżowane szable, strzelby, pasy podróżne oraz skórzana torba. W izbie znajduje się także zasypane papierami biurko oraz sofa. W rogu świetlicy stoi prosty biały piec, a przy nim biurko w nawiązującym do antyku stylu empire. Na meblu ustawiony jest ozdobny stary zegar, nad którym zawieszono portret kobiety datowany na 1840 rok. Przy innej ścianie ustawiono sfatygowany, ręcznie zdobiony kufer. Pod oknem dostrzec można fotel z wysokim oparciem, a nad wejściami do każdej z izb obrazy Matki Boskiej Ostrobramskiej oraz Matki Boskiej Częstochowskiej.
Chaty opisanej przez Wyspiańskiego nie można nazwać typowo wiejską. Widać, że zamieszkuje ją rodzina mieszana, łącząca stylistykę ludową z miejską. Znajdziemy w niej elementy, które wniósł pan domu, czyli Gospodarz, który na wieś przeprowadził się przed dziesięcioma laty (m.in. obrazy Matejki, szable, biurko, stolik, zegar, sofa, fotel). Skrzynia, którą widzimy w świetlicy to tradycyjny kufer, w którym znajdował się posag pani domu. Można przypuszczać, że znajdowały się w nim obrazy świętych oraz Matki Boskiej, które zdobią ściany chaty.
Wygląd wiejskiej chaty na przykładzie „Wesela”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimChata, czyli miejsce akcji dramatu, została bardzo dokładnie opisana w didaskaliach poprzedzających pierwszy akt. Ściany świetlicy, czyli wielkiej izby, w której ustawiono suto zastawiony stół, pomalowane jest na biało. Stanowią one kontrast do kolorowego i wirującego w tańcu tłumu gości, których znaczna część przystrojonych jest w pawie pióra. Izba, w której odbywają się tańce umieszczona jest zaraz z boku i spowita jest dymem i unoszącym się kurzem. Obok świetlicy znajduje się niewielka sypialnia – alkierz. Nad łóżkami domowników zawieszone są portrety świętych.
Wracając do sali biesiadnej, na jej ścianach zauważymy reprodukcje (fotografie) dwóch znanych obrazów Jana Matejki – „Wernyhory” oraz „Kościuszki pod Racławicami”. Ponadto wiszą tam też skrzyżowane szable, strzelby, pasy podróżne oraz skórzana torba. W izbie znajduje się także zasypane papierami biurko oraz sofa. W rogu świetlicy stoi prosty biały piec, a przy nim biurko w nawiązującym do antyku stylu empire. Na meblu ustawiony jest ozdobny stary zegar, nad którym zawieszono portret kobiety datowany na 1840 rok. Przy innej ścianie ustawiono sfatygowany, ręcznie zdobiony kufer. Pod oknem dostrzec można fotel z wysokim oparciem, a nad wejściami do każdej z izb obrazy Matki Boskiej Ostrobramskiej oraz Matki Boskiej Częstochowskiej.
Chaty opisanej przez Wyspiańskiego nie można nazwać typowo wiejską. Widać, że zamieszkuje ją rodzina mieszana, łącząca stylistykę ludową z miejską. Znajdziemy w niej elementy, które wniósł pan domu, czyli Gospodarz, który na wieś przeprowadził się przed dziesięcioma laty (m.in. obrazy Matejki, szable, biurko, stolik, zegar, sofa, fotel). Skrzynia, którą widzimy w świetlicy to tradycyjny kufer, w którym znajdował się posag pani domu. Można przypuszczać, że znajdowały się w nim obrazy świętych oraz Matki Boskiej, które zdobią ściany chaty.