Jesteś w:
Wesele
Symbolika „Wesela” jest bardzo bogata. Symbole w utworze można podzielić na trzy główne grupy. Pierwszą z nich stanowią rekwizyty i elementy scenografii. Pierwszym z nich jest sama chata, w której odbywa się tytułowe wesele. Symbolizuje ona całą Polskę, pełniąc podobną rolę do Soplicowa w „Panu Tadeuszu” Mickiewicza, o czym w „Plotce o weselu” pisał Tadeusz Boy-Żeleński: „Można by podejrzewać, iż Wyspiański, biorąc pióro do ręki, zamierzał tu napisać złośliwy pamflecik na swoich znajomych; w trakcie pisania geniusz poezji porwał go za włosy i ściany Bronowickiego dworku rozszerzyły się – niby nowe Soplicowo – w symbol współczesnej Polski”. Symbolicznym rekwizytem jest bez wątpienia czapka z pawim piórem, która ucieleśnia pogoń polskiego chłopa za bogactwem i zamiłowanie do strojenia się. To właśnie przez czapkę Jasiek zgubił złoty róg. Ten ostatni miał z kolei symbolizować pobudkę narodu Polskiego z marazmu i zniewolenia. Ponadto w utworze znajdziemy także złotką podkowę (symbol szczęścia), sznur (symbol niewoli), Dzwon Zygmunta (symbol dawnej potęgi Polski) oraz Kaduceusz (symbol ogłupienia narodu). Warto także zwrócić na inny element scenografii, a mianowicie przykryty słomą krzak róży, który oddaje doskonale sytuację narodu polskiego, który znajduje się w podobnym uśpieniu, ale wkrótce może zakwitnąć.
Drugą warstwą symbolizmu „Wesela” stanowią osoby dramatu, czyli nadprzyrodzone postaci, które pojawiają się w dramacie w drugim akcie. Pierwszą z nich jest chochoł, który oznacza marazm i zimowe uśpienie. Widmo ukazujące się Marysi to nic innego jak symbol romantycznej miłości oraz niespełnionych marzeń o pięknym i dostatnim życiu. Stańczyk, który nawiedza Dziennikarza, do dziś uchodzi za symbol troski o losy państwa oraz politycznej mądrości. Rycerz ucieleśnia sobą wszelkie cnoty i atrybuty, z jakimi kojarzony jest od czasów średniowiecza, czyli waleczność, męstwo, bohaterstwo. Fakt, iż rycerzem jest Zawisza Czarny czyni go ponadto symbolem świetności Polski czasów Jagiellonów. Hetman pełni rolę symbolu interesowności i pychy, jakie cechowały część magnaterii polskiej. Upiór, czyli duch Jakuba Szeli, jest ucieleśnieniem wielkiej i brutalnej siły drzemiącej w polskim chłopie, która może się w każdej chwili obrócić przeciwko szlachcie. Ostatnią osobą dramatu jest Wernyhora – symbol zgody, porozumienia i wspólnego działania na rzecz większego dobra.
Trzecią grupę symboli w „Weselu” odnajdziemy w poszczególnych scenach i zachowaniu gości. I tak na przykład chocholi taniec oddaje marazm oraz otumanienie, w jakim znajdowała się w owym czasie Polska. Kiedy z kolei widzimy bohaterów, którzy wsłuchują się przybycia Wernyhory można przyrównać do bezczynnego oczekiwania na cud, tak charakterystycznego dla naszego narodu.
Symbole w „Weselu”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimSymbolika „Wesela” jest bardzo bogata. Symbole w utworze można podzielić na trzy główne grupy. Pierwszą z nich stanowią rekwizyty i elementy scenografii. Pierwszym z nich jest sama chata, w której odbywa się tytułowe wesele. Symbolizuje ona całą Polskę, pełniąc podobną rolę do Soplicowa w „Panu Tadeuszu” Mickiewicza, o czym w „Plotce o weselu” pisał Tadeusz Boy-Żeleński: „Można by podejrzewać, iż Wyspiański, biorąc pióro do ręki, zamierzał tu napisać złośliwy pamflecik na swoich znajomych; w trakcie pisania geniusz poezji porwał go za włosy i ściany Bronowickiego dworku rozszerzyły się – niby nowe Soplicowo – w symbol współczesnej Polski”. Symbolicznym rekwizytem jest bez wątpienia czapka z pawim piórem, która ucieleśnia pogoń polskiego chłopa za bogactwem i zamiłowanie do strojenia się. To właśnie przez czapkę Jasiek zgubił złoty róg. Ten ostatni miał z kolei symbolizować pobudkę narodu Polskiego z marazmu i zniewolenia. Ponadto w utworze znajdziemy także złotką podkowę (symbol szczęścia), sznur (symbol niewoli), Dzwon Zygmunta (symbol dawnej potęgi Polski) oraz Kaduceusz (symbol ogłupienia narodu). Warto także zwrócić na inny element scenografii, a mianowicie przykryty słomą krzak róży, który oddaje doskonale sytuację narodu polskiego, który znajduje się w podobnym uśpieniu, ale wkrótce może zakwitnąć.
Drugą warstwą symbolizmu „Wesela” stanowią osoby dramatu, czyli nadprzyrodzone postaci, które pojawiają się w dramacie w drugim akcie. Pierwszą z nich jest chochoł, który oznacza marazm i zimowe uśpienie. Widmo ukazujące się Marysi to nic innego jak symbol romantycznej miłości oraz niespełnionych marzeń o pięknym i dostatnim życiu. Stańczyk, który nawiedza Dziennikarza, do dziś uchodzi za symbol troski o losy państwa oraz politycznej mądrości. Rycerz ucieleśnia sobą wszelkie cnoty i atrybuty, z jakimi kojarzony jest od czasów średniowiecza, czyli waleczność, męstwo, bohaterstwo. Fakt, iż rycerzem jest Zawisza Czarny czyni go ponadto symbolem świetności Polski czasów Jagiellonów. Hetman pełni rolę symbolu interesowności i pychy, jakie cechowały część magnaterii polskiej. Upiór, czyli duch Jakuba Szeli, jest ucieleśnieniem wielkiej i brutalnej siły drzemiącej w polskim chłopie, która może się w każdej chwili obrócić przeciwko szlachcie. Ostatnią osobą dramatu jest Wernyhora – symbol zgody, porozumienia i wspólnego działania na rzecz większego dobra.
Trzecią grupę symboli w „Weselu” odnajdziemy w poszczególnych scenach i zachowaniu gości. I tak na przykład chocholi taniec oddaje marazm oraz otumanienie, w jakim znajdowała się w owym czasie Polska. Kiedy z kolei widzimy bohaterów, którzy wsłuchują się przybycia Wernyhory można przyrównać do bezczynnego oczekiwania na cud, tak charakterystycznego dla naszego narodu.