Jesteś w: Wesele

Pierwowzory duchów i zjaw w „Weselu”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Widmo – było duchem Ludwika de Laveaux, francuskiego malarza polskiego pochodzenia. Artysta urodził się w 1868 roku w Jaronowicach, a w roku 1890 na stale przeniósł się do Paryża. Malarz nauki pobierał u mistrzów krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a także w Monachium. De Laveaux był dobrym znajomym Włodzimierza Tetmajera, który czytelnikom „Wesela” znany jest jako Gospodarz. Z uwagi na postępujące ubóstwo i pogarszające się warunki życia malarz zapadł na gruźlicę. Choroba przyczyniła się do jego przedwczesnej śmierci w wieku ledwie dwudziestu pięciu lat. Artysta miał wiele kobiet, jedną z nich była Marysia, a ich związek Wyspiański uczynił w „Weselu”. Nieśmiertelnym. Do najbardziej znanych obrazów Le Daveaux’a zaliczyć należy: „Do miasta – na targ” z 1889 r., „W drodze do Morskiego Oka” z 1890 r., „Kawiarnia Paryska” z 1890 r. oraz „Plac opery w Paryżu” z 1893 r. Znaczna część obrazów artysty znajduje się obecnie w warszawskim Muzeum Narodowym.

Stańczyk – był nadwornym błaznem trzech królów Polski: Aleksandra Jagiellończyka, Zygmunta Starego i Zygmunta II Augusta, żył na przełomie XV i XVI wieku. Tak naprawdę niewiele o nim wiadomo. Największą sławę przyniosły mu obrazy Jana Matejki, dzięki którym stał się rozpoznawalnym symbolem troski o losy ojczyzny, a także ucieleśnieniem ideałów konserwatystów. Wspomniane obrazy Matejki to przede wszystkim: „Stańczyk w czasie balu na dworze królowej Bony wobec straconego Smoleńska” z 1862 r. oraz „Hołd pruski” z 1882 r.
strona:   - 1 -  - 2 - 



  Dowiedz się więcej