Jesteś w:
Wesele
„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego oparte jest na autentycznym wydarzeniu, jakim był ślub krakowskiego poety Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną. Huczne wesele w rodzinnych dla panny młodej Bronowicach odbyło się 20 listopada 1900 roku (ślub natomiast miał miejsce w krakowskim Kościele Mariackim). Uroczystości weselne zorganizowano w dworku pochodzącego z Krakowa, lecz od dekady mieszkającego w Bronowicach Włodzimierza Tetmajera, który ponadto był szwagrem Jadwigi (poślubił jej siostrę – Hannę).
Miejsce to dziś znane jest mieszkańcom Małopolski jako „Rydlówka” gdyż znani z „Wesela” państwo młodzi odkupili je od Tetmajera, by zamieszkać tam wraz z dziećmi. Jednym z najważniejszych gości omawianego wesela był Stanisław Wyspiański, który na ślubie pełnił zaszczytną rolę świadka.
Ślub Rydla był wielkim wydarzeniem kulturalnym dla ówczesnej kultury, zwłaszcza galicyjskiej, dlatego zachowało się z niego wiele przekazów. W każdym niemal z nich przeczytamy, że Wyspiański nie bawił się jednak z biesiadnikami, lecz oddawał się obserwacjom i zapiskom. Od początku bowiem wybierał się na wesele z zamiarem wykorzystania go jako kanwy do swojego dramatu. W jednej z relacji autorstwa Tadeusza Boya-Żeleńskiego czytamy o zachowaniu Wyspiańskiego: „Pamiętam go jak dziś, jak szczelnie zapięty w swój czarny tużurek stał całą noc oparty o futrynę drzwi, patrząc swoimi stalowymi, niesamowitymi oczyma. Obok wrzało weselisko, huczały tańce, a tu do tej izby raz po raz wchodziło po parę osób, raz po raz dolatywał jego uszu strzęp rozmowy. I tam ujrzał i usłyszał swoją sztukę”. Również małżonka Wyspiańskiego – Teofila – nasłuchiwała wszelkich rozmów i pilnie obserwowała gości, by później podzielić się swoimi spostrzeżeniami z mężem.
Geneza „Wesela”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego oparte jest na autentycznym wydarzeniu, jakim był ślub krakowskiego poety Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną. Huczne wesele w rodzinnych dla panny młodej Bronowicach odbyło się 20 listopada 1900 roku (ślub natomiast miał miejsce w krakowskim Kościele Mariackim). Uroczystości weselne zorganizowano w dworku pochodzącego z Krakowa, lecz od dekady mieszkającego w Bronowicach Włodzimierza Tetmajera, który ponadto był szwagrem Jadwigi (poślubił jej siostrę – Hannę).
Miejsce to dziś znane jest mieszkańcom Małopolski jako „Rydlówka” gdyż znani z „Wesela” państwo młodzi odkupili je od Tetmajera, by zamieszkać tam wraz z dziećmi. Jednym z najważniejszych gości omawianego wesela był Stanisław Wyspiański, który na ślubie pełnił zaszczytną rolę świadka.
Ślub Rydla był wielkim wydarzeniem kulturalnym dla ówczesnej kultury, zwłaszcza galicyjskiej, dlatego zachowało się z niego wiele przekazów. W każdym niemal z nich przeczytamy, że Wyspiański nie bawił się jednak z biesiadnikami, lecz oddawał się obserwacjom i zapiskom. Od początku bowiem wybierał się na wesele z zamiarem wykorzystania go jako kanwy do swojego dramatu. W jednej z relacji autorstwa Tadeusza Boya-Żeleńskiego czytamy o zachowaniu Wyspiańskiego: „Pamiętam go jak dziś, jak szczelnie zapięty w swój czarny tużurek stał całą noc oparty o futrynę drzwi, patrząc swoimi stalowymi, niesamowitymi oczyma. Obok wrzało weselisko, huczały tańce, a tu do tej izby raz po raz wchodziło po parę osób, raz po raz dolatywał jego uszu strzęp rozmowy. I tam ujrzał i usłyszał swoją sztukę”. Również małżonka Wyspiańskiego – Teofila – nasłuchiwała wszelkich rozmów i pilnie obserwowała gości, by później podzielić się swoimi spostrzeżeniami z mężem.