Jesteś w:
Krzyżacy
Władysław Jagiełło – król Polski od 1386 (po zawarciu unii z Królestwa Polskiego i Litwy i przyjęcia chrztu przez Litwę) do 1434 roku. Założyciel dynastii Jagiellonów, mąż Jadwigi. Jego największym zwycięstwem było pokonanie Krzyżaków w bitwie pod Grunwaldem w 1410 roku. U Sienkiewicza jest on władcą idealnym – skromnym, religijnym, a z drugiej strony pełnym majestatu. Jest także dobrym strategiem i odważnym wojownikiem.
Królowa Jadwiga – pochodziła z dynastii Andegaweńskiej, była królem Polski od 1384 roku. W związku z unią polsko-litewską poślubiła Władysława Jagiełłę. Cechowała ją wielka pobożność, co sprawiło, że została uznana za świętą. Sienkiewicz ukazał ją jako skromną, religijną, wrażliwą na krzywdy ubogich władczynię. Wspierała rozwój Akademii Krakowskiej. O miłości poddanych świadczyła wielomiesięczna żałoba po jej nagłej, przedwczesnej śmierci w 1399 roku.
Witold – wielki książę litewski od 1401 roku, stryjeczny brat Władysława Jagiełły, walczył przeciw Krzyżakom na Żmudzi, w bitwie pod Grunwaldem dowodził wojskami litewskimi.
Konrad von Jungingen – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1393-1407, uważał, że dobrą drogą dla zakonu krzyżackiego jest polityka dyplomatyczna, nie zaś zbrojne konflikty. Przez Sienkiewicza ukazany jako człowiek, który starał się przywrócić dawne idee zakonnikom takie jak sprawiedliwość, obyczajność i szczera wiara. Jego śmierć oznaczała koniec pokojowych stosunków z Królestwem Polskim.
Ulryk von Jungingen – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1407-1410, poprowadził zakon do wojny z Polską, poległ w bitwie pod Grunwaldem. U Sienkiewicza to człowiek dumny, wojowniczy, ambitny i pewny siebie oraz potęgo Krzyżaków.
Anna Danuta – właściwie Danuta Anna, księżna mazowiecka od 1373 roku, jej małżeństwo z księciem Januszem było najdłuższym związkiem w dynastii Piastów. Sienkiewicz wspomina, że nienawidziła Krzyżaków za ich zbrodnie. Wstawiła się u króla Władysława za Zbyszkiem z Bogdańca. Opiekuje się swą Dwórką Danusią, jak córką, popiera jej związek ze Zbyszkiem i doprowadza do ich ślubu. Ceni młodego rycerza z Bogdańca i zawsze jest mu przychylna.
Janusz – właściwie Janusz I Starszy, książę mazowiecki. Wróg zakonu krzyżackiego, przyjaciel Litwy i Królestwa Polskiego, brał udział w bitwie pod Grunwaldem.
Aleksandra – księżna mazowiecka, następnie płocka, siostra Władysława II Jagiełły, żona księcia płockiego Siemowita IV.
Zawisza Czarny rycerz z Grabowa herbu Sulima. Należał do jednych z najsłynniejszych rycerzy polskich, wysławił się w licznych turniejach i potyczkach rycerskich, brał udział w bitwie pod Grunwaldem. Sienkiewicz wspomina, że podczas śniadania na dworze królewskim zarzucił Kunonowi Lichtensteinowi, że hańbi polski naród. W dowód sympatii podarował Zbyszkowi z Bogdańca dwóch Turków. Był posłańcem do Malborka, wsławił się walecznością pod Grunwaldem.
Powała z Taczewa właściwie Mikołaj Powała z Taczewa herbu Ogończyk, – jeden z najznamienitszych rycerzy Królestwa, uczestnik bitwy pod Grunwaldem. U Sienkiewicz uczestniczył przy incydencie napaści Zbyszka z Bogdańca na krzyżackiego posła. Gościł Zbyszka i Maćka w Krakowie. Wstawił się za młodym rycerzem u króla. Ofiarował Zbyszkowi bogaty kropierz na konia. Sprzyjał rycerzom z Bogdańca i zawsze stawał po ich stronie. Był niezwykle silny co udowodnił na zamku w Malborku, zwijając w trąbkę tasak krzyżacki.
Zyndram z Maszkowic – herbu Słońce, polski rycerz słynący z roztropności. Uczestnik bitwy pod Grunwaldem, podczas której dowodził chorągwią krakowską.
Kuno von Lichtenstein – wielki komtur zakonu krzyżackiego od 1404 roku. Zginął w bitwie pod Grunwaldem. U Sienkiewicza to krzyżacki poseł, na którego napadł Zbyszko. Pragnął, by polscy rycerze Zbyszko i Maćko ukorzyli się przed nim za zniewagę, jednak ci odmówili. Krzyżak obrażał Polaków, zarzucając im pogaństwo. Z pogardą odnosił się do Maćka z Bogdańca. Ten pokonał go w pojedynku podczas bitwy pod Grunwaldem.
Wilhelm von Helfenstein – wielki mistrz zakonu krzyżackiego od 25 lipca do 30 listopada 1393 roku. Komtur grudziądzki. Wielki komtur Zakonu Krzyżackiego w latach 1391-1404, zginął pod Grunwaldem. Sienkiewicz wspomina go jako wielkiego komtura na zamku w Malborku.
strona: - 1 - - 2 -
„Krzyżacy” – postaci historyczne
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimWładysław Jagiełło – król Polski od 1386 (po zawarciu unii z Królestwa Polskiego i Litwy i przyjęcia chrztu przez Litwę) do 1434 roku. Założyciel dynastii Jagiellonów, mąż Jadwigi. Jego największym zwycięstwem było pokonanie Krzyżaków w bitwie pod Grunwaldem w 1410 roku. U Sienkiewicza jest on władcą idealnym – skromnym, religijnym, a z drugiej strony pełnym majestatu. Jest także dobrym strategiem i odważnym wojownikiem.
Królowa Jadwiga – pochodziła z dynastii Andegaweńskiej, była królem Polski od 1384 roku. W związku z unią polsko-litewską poślubiła Władysława Jagiełłę. Cechowała ją wielka pobożność, co sprawiło, że została uznana za świętą. Sienkiewicz ukazał ją jako skromną, religijną, wrażliwą na krzywdy ubogich władczynię. Wspierała rozwój Akademii Krakowskiej. O miłości poddanych świadczyła wielomiesięczna żałoba po jej nagłej, przedwczesnej śmierci w 1399 roku.
Witold – wielki książę litewski od 1401 roku, stryjeczny brat Władysława Jagiełły, walczył przeciw Krzyżakom na Żmudzi, w bitwie pod Grunwaldem dowodził wojskami litewskimi.
Konrad von Jungingen – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1393-1407, uważał, że dobrą drogą dla zakonu krzyżackiego jest polityka dyplomatyczna, nie zaś zbrojne konflikty. Przez Sienkiewicza ukazany jako człowiek, który starał się przywrócić dawne idee zakonnikom takie jak sprawiedliwość, obyczajność i szczera wiara. Jego śmierć oznaczała koniec pokojowych stosunków z Królestwem Polskim.
Ulryk von Jungingen – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1407-1410, poprowadził zakon do wojny z Polską, poległ w bitwie pod Grunwaldem. U Sienkiewicza to człowiek dumny, wojowniczy, ambitny i pewny siebie oraz potęgo Krzyżaków.
Anna Danuta – właściwie Danuta Anna, księżna mazowiecka od 1373 roku, jej małżeństwo z księciem Januszem było najdłuższym związkiem w dynastii Piastów. Sienkiewicz wspomina, że nienawidziła Krzyżaków za ich zbrodnie. Wstawiła się u króla Władysława za Zbyszkiem z Bogdańca. Opiekuje się swą Dwórką Danusią, jak córką, popiera jej związek ze Zbyszkiem i doprowadza do ich ślubu. Ceni młodego rycerza z Bogdańca i zawsze jest mu przychylna.
Janusz – właściwie Janusz I Starszy, książę mazowiecki. Wróg zakonu krzyżackiego, przyjaciel Litwy i Królestwa Polskiego, brał udział w bitwie pod Grunwaldem.
Aleksandra – księżna mazowiecka, następnie płocka, siostra Władysława II Jagiełły, żona księcia płockiego Siemowita IV.
Zawisza Czarny rycerz z Grabowa herbu Sulima. Należał do jednych z najsłynniejszych rycerzy polskich, wysławił się w licznych turniejach i potyczkach rycerskich, brał udział w bitwie pod Grunwaldem. Sienkiewicz wspomina, że podczas śniadania na dworze królewskim zarzucił Kunonowi Lichtensteinowi, że hańbi polski naród. W dowód sympatii podarował Zbyszkowi z Bogdańca dwóch Turków. Był posłańcem do Malborka, wsławił się walecznością pod Grunwaldem.
Powała z Taczewa właściwie Mikołaj Powała z Taczewa herbu Ogończyk, – jeden z najznamienitszych rycerzy Królestwa, uczestnik bitwy pod Grunwaldem. U Sienkiewicz uczestniczył przy incydencie napaści Zbyszka z Bogdańca na krzyżackiego posła. Gościł Zbyszka i Maćka w Krakowie. Wstawił się za młodym rycerzem u króla. Ofiarował Zbyszkowi bogaty kropierz na konia. Sprzyjał rycerzom z Bogdańca i zawsze stawał po ich stronie. Był niezwykle silny co udowodnił na zamku w Malborku, zwijając w trąbkę tasak krzyżacki.
Zyndram z Maszkowic – herbu Słońce, polski rycerz słynący z roztropności. Uczestnik bitwy pod Grunwaldem, podczas której dowodził chorągwią krakowską.
Kuno von Lichtenstein – wielki komtur zakonu krzyżackiego od 1404 roku. Zginął w bitwie pod Grunwaldem. U Sienkiewicza to krzyżacki poseł, na którego napadł Zbyszko. Pragnął, by polscy rycerze Zbyszko i Maćko ukorzyli się przed nim za zniewagę, jednak ci odmówili. Krzyżak obrażał Polaków, zarzucając im pogaństwo. Z pogardą odnosił się do Maćka z Bogdańca. Ten pokonał go w pojedynku podczas bitwy pod Grunwaldem.
Wilhelm von Helfenstein – wielki mistrz zakonu krzyżackiego od 25 lipca do 30 listopada 1393 roku. Komtur grudziądzki. Wielki komtur Zakonu Krzyżackiego w latach 1391-1404, zginął pod Grunwaldem. Sienkiewicz wspomina go jako wielkiego komtura na zamku w Malborku.
strona: - 1 - - 2 -