Jesteś w:
Krzyżacy
O kwestiach językowych „Krzyżaków” Sienkiewicz mówił: „Studiowałem przede wszystkim akta grodzkie i miejskie, gdzie w tekst łaciński, względnie niemiecki, wplatane są często polskie zeznania świadków. Tam znalazłem mnóstwo starych wyrażeń i form dawno zaginionych. Dość dużo dostarczyła mi ich także gwara góralska w Tatrach, z wyłączeniem Zakopanego, gdzie ów stary i tak cudownie zachowany język popsuł się”.
Język „Krzyżaków” został doceniony przez znawców. Uważali, że niczym nie przypominał „niezrozumiałej archaizacji” natomiast dzięki osłuchaniu się autora z językiem zakopiańskim miał w sobie coś piastowskiego.
Na uwagę zasługuje „wyrazistość i indywidualizm mowy bohaterów oraz plastyczność i barwność opisu” tak charakterystyczne dla pisarstwa Sienkiewicza.
„Krzyżacy” – styl i język
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimO kwestiach językowych „Krzyżaków” Sienkiewicz mówił: „Studiowałem przede wszystkim akta grodzkie i miejskie, gdzie w tekst łaciński, względnie niemiecki, wplatane są często polskie zeznania świadków. Tam znalazłem mnóstwo starych wyrażeń i form dawno zaginionych. Dość dużo dostarczyła mi ich także gwara góralska w Tatrach, z wyłączeniem Zakopanego, gdzie ów stary i tak cudownie zachowany język popsuł się”.
Język „Krzyżaków” został doceniony przez znawców. Uważali, że niczym nie przypominał „niezrozumiałej archaizacji” natomiast dzięki osłuchaniu się autora z językiem zakopiańskim miał w sobie coś piastowskiego.
Na uwagę zasługuje „wyrazistość i indywidualizm mowy bohaterów oraz plastyczność i barwność opisu” tak charakterystyczne dla pisarstwa Sienkiewicza.