Jesteś w: Mistrz i Małgorzata

Charakterystyka literatów i artystów w „Mistrzu i Małgorzacie”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Michał Bułhakow scharakteryzował w „Mistrzu i Małgorzacie” warstwę społeczną, do której zaliczali się ludzie pióra, artyści. Środowisko to doskonale znał autor z autopsji. Ukazana moskiewska inteligencja daleko ma jednak do ideału.

Autor ukazuje przede wszystkim zniewolenie pisarzy, literatów i dziennikarzy przez system totalitarny. Pozostają oni na jego usługach i realizują narzucone cele. W zamian za to otrzymują określone korzyści – przydział mieszkań, wstęp do specjalnie zaopatrzonych sklepów, najlepszych restauracji czy wysokie zarobki. . Cechy tego środowiska widać już w początkowej sceny rozmowy Berlioza z Iwanem Bezdomnym. Okazuje się, że całą twórczość ma cechować programowy ateizm. Konsekwencją zinstytucjonalizowania sztuki jest tworzenie utworów niczym w fabryce – według określonych schematów, poruszających określoną tematykę. Nie wynikają one z autentycznej potrzeby twórców i ich wrażliwości twórczej.

Na każdym kroku istnieją urzędy kontrolujące całe życie artystyczne – od literatury po widowiska sceniczne. Rządzi nieubłagana biurokracja, na wszystko trzeba mieć odpowiednie pozwolenie, wydane na podstawie odpowiedniego zaświadczenia. Panuje donosicielstwo, nieuczciwość i łapówkarstwo. Przedstawiciele teatru Verietes, a także literaci skupieni wokół stowarzyszenia Massolit rządzą się swoimi prawami. Nie liczy się talent, a oddanie władzy i pisanie zgodnie z jej dyrektywami. Wszelka samodzielna myśl jest tępiona. Nic dziwnego, że wśród poetów tworzą tacy grafomani, jak Bezdomny, a teatrami kierują alkoholicy i awanturnicy, jak Lichodiejew.
strona:   - 1 -  - 2 - 



  Dowiedz się więcej