Jesteś w:
Mistrz i Małgorzata
Historyczne istnienie Jeszui potwierdza w swej wypowiedzi Woland, który zapewnia, że był uczestnikiem procesu, jak i śmierci głoszącego dobro filozofa. Jeszua to Galilejczyk pochodzący z miasta Gamala, nie pamiętał swoich rodziców. Nigdzie nie mieszkał na stałe, przenosił się z miejsca na miejsce. Wędrował od miasta do miasta. Nie miał rodziny. Umiał czytać i pisać. Znał grekę, łacinę i aramejski.
Przede wszystkim poznajemy Jeszuę oczami Piłata, jako nieszkodliwego filozofa. Jest on wierny swoim poglądom i nawet w obliczu śmierci nie zmienia swoich nauk. Podstawową ich zasada jest wiara w to, że każdy człowiek jest dobry. Ha – Nocri szanuje więc każdego człowieka, wyznaje zasadę miłości bliźniego, potrafi wybaczać. Wyrok śmierci przyjmuje z pokorą, co zadziwia Poncjusza Piłata. Nie potrafi on jednak przeciwstawić się bierności i zawalczyć o życie niewinnego człowieka.
Postać Jeszui Ha – Nocri pojawia się jeszcze w zakończeniu powieści. Przysyła on do Wolanda Mateusza Lewitę z prośbą, by szatan zapewnił mistrzowi i Małgorzacie spokój. W jego opinii nie zasługują oni na światłość, ale na pewno na wieczny spokój.
Jeszua Ha-Nocri – charakterystyka
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimHistoryczne istnienie Jeszui potwierdza w swej wypowiedzi Woland, który zapewnia, że był uczestnikiem procesu, jak i śmierci głoszącego dobro filozofa. Jeszua to Galilejczyk pochodzący z miasta Gamala, nie pamiętał swoich rodziców. Nigdzie nie mieszkał na stałe, przenosił się z miejsca na miejsce. Wędrował od miasta do miasta. Nie miał rodziny. Umiał czytać i pisać. Znał grekę, łacinę i aramejski.
Przede wszystkim poznajemy Jeszuę oczami Piłata, jako nieszkodliwego filozofa. Jest on wierny swoim poglądom i nawet w obliczu śmierci nie zmienia swoich nauk. Podstawową ich zasada jest wiara w to, że każdy człowiek jest dobry. Ha – Nocri szanuje więc każdego człowieka, wyznaje zasadę miłości bliźniego, potrafi wybaczać. Wyrok śmierci przyjmuje z pokorą, co zadziwia Poncjusza Piłata. Nie potrafi on jednak przeciwstawić się bierności i zawalczyć o życie niewinnego człowieka.
Postać Jeszui Ha – Nocri pojawia się jeszcze w zakończeniu powieści. Przysyła on do Wolanda Mateusza Lewitę z prośbą, by szatan zapewnił mistrzowi i Małgorzacie spokój. W jego opinii nie zasługują oni na światłość, ale na pewno na wieczny spokój.