Jesteś w:
Mistrz i Małgorzata
Arcydziełem literatury nazwać można utwór, który niesie z sobą ponadczasowe i uniwersalne wartości, czytelne dla wielu ludzi wychowanych w tej samej kulturze, niezależnie od języka jakim się posługują. „Mistrz i Małgorzata” odnosząc się do biblijnych tradycji, a także całej spuścizny literackiej i kulturowej, wpisuje się w wielowiekowe rozmyślania człowieka o istnieniu Dobra i Zła na świecie, a także relacjom między nimi. Ponadto porusza tematykę miłości, relacji władzy do obywatela, a także wolności twórcy i roli, jaką spełnia literatura.
Na artyzm „Mistrza i Małgorzaty” oprócz doniosłej i ponadczasowej tematyki składa się także kształt powieści. Imponujące jest wprowadzenie do utworu wielu płaszczyzn czasowych i przestrzennych, które wzajemnie się przenikają spajając w jednoznaczną puentę i przesłanie. Wprowadzenie do realistycznego świata Moskwy z I połowy dwudziestego wieku postaci i zdarzeń fantastycznych pozwala na zdemaskowanie ułomności totalitaryzmu. Parodia i groteska służy krytyce totalnego systemu, który rodzi zniewolenie, zakłamanie, nieuczciwość i bierność.
Ponadto wprowadzenie fantastyki urozmaica odbiór dzieła, pobudza wyobraźnię i pozwala na różnorodną jego interpretację. Postaci nieziemskie śmieszą, ale i obnażają zło świata. Charakterystyka poszczególnych bohaterów uwypukla poszczególne wady ludzkie, które dominują w zniewalającym systemie. Utwór Bułhakowa łączy w sobie elementy autobiograficzne – przeżycia autora w zbiurokratyzowanym systemie ZSRR w latach trzydziestych, dzięki czemu przedstawione mechanizmy tchną autentyzmem. Język powieści jest lekki, nie sprawia w odbiorze trudności, zaś felietonowa stylistyka łączy się z głębią moralnego przesłania. Autor gra konwencjami literackimi i stylami, choć opiera się na spostrzeżeniach z istniejącej rzeczywistości, przenosi je w wymiar uniwersalny, będąc „parabolą podstawowych problemów z zakresu filozofii wartości i etyki”. Pisarz posługuje się takimi gatunkami, jak mit, przypowieść, baśń, powiastka filozoficzna, publicystyka, dokument, co prowadzi do zróżnicowanej narracji.
strona: - 1 - - 2 -
„Mistrz i Małgorzata” jako arcydzieło literatury światowej
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimArcydziełem literatury nazwać można utwór, który niesie z sobą ponadczasowe i uniwersalne wartości, czytelne dla wielu ludzi wychowanych w tej samej kulturze, niezależnie od języka jakim się posługują. „Mistrz i Małgorzata” odnosząc się do biblijnych tradycji, a także całej spuścizny literackiej i kulturowej, wpisuje się w wielowiekowe rozmyślania człowieka o istnieniu Dobra i Zła na świecie, a także relacjom między nimi. Ponadto porusza tematykę miłości, relacji władzy do obywatela, a także wolności twórcy i roli, jaką spełnia literatura.
Na artyzm „Mistrza i Małgorzaty” oprócz doniosłej i ponadczasowej tematyki składa się także kształt powieści. Imponujące jest wprowadzenie do utworu wielu płaszczyzn czasowych i przestrzennych, które wzajemnie się przenikają spajając w jednoznaczną puentę i przesłanie. Wprowadzenie do realistycznego świata Moskwy z I połowy dwudziestego wieku postaci i zdarzeń fantastycznych pozwala na zdemaskowanie ułomności totalitaryzmu. Parodia i groteska służy krytyce totalnego systemu, który rodzi zniewolenie, zakłamanie, nieuczciwość i bierność.
Ponadto wprowadzenie fantastyki urozmaica odbiór dzieła, pobudza wyobraźnię i pozwala na różnorodną jego interpretację. Postaci nieziemskie śmieszą, ale i obnażają zło świata. Charakterystyka poszczególnych bohaterów uwypukla poszczególne wady ludzkie, które dominują w zniewalającym systemie. Utwór Bułhakowa łączy w sobie elementy autobiograficzne – przeżycia autora w zbiurokratyzowanym systemie ZSRR w latach trzydziestych, dzięki czemu przedstawione mechanizmy tchną autentyzmem. Język powieści jest lekki, nie sprawia w odbiorze trudności, zaś felietonowa stylistyka łączy się z głębią moralnego przesłania. Autor gra konwencjami literackimi i stylami, choć opiera się na spostrzeżeniach z istniejącej rzeczywistości, przenosi je w wymiar uniwersalny, będąc „parabolą podstawowych problemów z zakresu filozofii wartości i etyki”. Pisarz posługuje się takimi gatunkami, jak mit, przypowieść, baśń, powiastka filozoficzna, publicystyka, dokument, co prowadzi do zróżnicowanej narracji.
strona: - 1 - - 2 -