Jesteś w:
Nad Niemnem
Jedną z ciekawszych kreacji kobiety w „Nad Niemnem” Orzeszkowej jest żyjącą we własnym świecie Emilia Korczyńska. Można ją określić, jako salonową lalkę. Kobieta nie zajmuje się wychowaniem własnych dzieci, w tych obowiązkach wyręcza ją krewna Benedykta - Marta. Korczyńska potrafi tylko posługiwać się pustymi frazesami, wpajać dzieciom zasady zachowania w salonie, budzić w nich niezdrową dumę szlachciców, którym nie przystoi bratać się z Bohatyrowiczami (według Emilii chłopami).
Emilia najchętniej widziałaby Witolda zniewieściałego i delikatnego, na wzór Różyca, a Emilkę jako naśladowczynię matki – salonową lalkę, spędzającą życie na sofie w otoczeniu flakonów z solami trzeźwiącymi i francuskich romansów. Nie potrafi docenić pracy swego męża, nie wie, że robi on wszystko dla niej i dla dzieci oraz by utrzymać podupadający Korczyn.
Istotną sceną są jej imieniny, na które zaproszeni są goście z okolicy. W ich towarzystwie Korczyńska dobrze się czuje, otoczona przychylnymi spojrzeniami i ludźmi prawiącymi jej komplementy. Jak wspomniano żyje w świecie swojego pokoju, a wszystko co dzieje się wokół niej niewiele ją zajmuje.
Zupełnie inaczej przedstawia się obraz Justyny Orzelskiej. Przeżywa ona zawód miłosny, gdyż presja środowiska uniemożliwiła mezalians i nie pozwoliła jej wyjść za Zygmunta Korczyńskiego, którego kochała miłości ą naiwną. W wyniku tego wydarzenia Justyna przeżywa rozczarowanie i załamanie, czuje, że jej życie zostało pozbawione sensu. Justyna Orzelska ceni sobie proste życie, jest idealistką pracy. To bardzo wrażliwa i uczuciowa kobieta. Zbierane na samotnych spacerach bukiety kwiatów, skłonność do rozmyślań i refleksji ukazują ją jako osobę delikatną, wrażliwą i sentymentalną, ale te cechy nie tłumią w niej zdrowego rozsądku i racjonalnego podejścia do życia.
strona: - 1 - - 2 -
Motyw kobiety w „Nad Niemnem”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimJedną z ciekawszych kreacji kobiety w „Nad Niemnem” Orzeszkowej jest żyjącą we własnym świecie Emilia Korczyńska. Można ją określić, jako salonową lalkę. Kobieta nie zajmuje się wychowaniem własnych dzieci, w tych obowiązkach wyręcza ją krewna Benedykta - Marta. Korczyńska potrafi tylko posługiwać się pustymi frazesami, wpajać dzieciom zasady zachowania w salonie, budzić w nich niezdrową dumę szlachciców, którym nie przystoi bratać się z Bohatyrowiczami (według Emilii chłopami).
Emilia najchętniej widziałaby Witolda zniewieściałego i delikatnego, na wzór Różyca, a Emilkę jako naśladowczynię matki – salonową lalkę, spędzającą życie na sofie w otoczeniu flakonów z solami trzeźwiącymi i francuskich romansów. Nie potrafi docenić pracy swego męża, nie wie, że robi on wszystko dla niej i dla dzieci oraz by utrzymać podupadający Korczyn.
Istotną sceną są jej imieniny, na które zaproszeni są goście z okolicy. W ich towarzystwie Korczyńska dobrze się czuje, otoczona przychylnymi spojrzeniami i ludźmi prawiącymi jej komplementy. Jak wspomniano żyje w świecie swojego pokoju, a wszystko co dzieje się wokół niej niewiele ją zajmuje.
Zupełnie inaczej przedstawia się obraz Justyny Orzelskiej. Przeżywa ona zawód miłosny, gdyż presja środowiska uniemożliwiła mezalians i nie pozwoliła jej wyjść za Zygmunta Korczyńskiego, którego kochała miłości ą naiwną. W wyniku tego wydarzenia Justyna przeżywa rozczarowanie i załamanie, czuje, że jej życie zostało pozbawione sensu. Justyna Orzelska ceni sobie proste życie, jest idealistką pracy. To bardzo wrażliwa i uczuciowa kobieta. Zbierane na samotnych spacerach bukiety kwiatów, skłonność do rozmyślań i refleksji ukazują ją jako osobę delikatną, wrażliwą i sentymentalną, ale te cechy nie tłumią w niej zdrowego rozsądku i racjonalnego podejścia do życia.
strona: - 1 - - 2 -