Jesteś w: Biblia

Biblia – historia powstania

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

O biblii mówi się, że jest to święta księga, jednak tak naprawdę mieści w sobie wiele ksiąg. Powstawała przez wiele stuleci od X/IX wieku p.n.e. do końca I wieku naszej ery. Znacznie starsze były jednak tradycje ustne, które żyły swoim życiem i miały istotny wpływ na ukształtowanie biblijnego kanonu.

Biblia zawiera w sobie wiele gatunków i form literackich. Zapisana została w trzech językach – hebrajskim, aramejskim i greckim. Jej autorzy pozostają najczęściej anonimowi, choć poszczególne księgi przypisane są konkretnym myślicielom, prorokom czy ewangelistom (na przykład Księga Izajasza obejmuje teksty napisane parę wieków po śmierci proroka, a które były przekazywane później pod jego imieniem, późniejsi autorzy to uczniowie i kontynuatorzy jego myśli). Trudno ustalić co autorzy Biblii zawdzięczali przekazywanym z pokolenia na pokolenie tradycjom, wpływom innych kultur, a co dodali sami. Ich wkład w dzieło był twórczy i często wyrażał oryginalną myśl teologiczną lub charakteryzował się artystycznym kunsztem.

Współcześnie spotykamy właściwie trzy Biblie – żydowską, protestancką i katolicką (tożsamą z prawosławną), które różnią się treścią i układem. „Nowy Testament” jest nieobecny w Biblii żydowskiej. Słowa Biblii spisywane były na Bliskim Wschodzie. Tradycje biblijne łączy się z panowaniem króla Dawida i jego syna Salomona w X wieku p.n.e. Ich państwo zwane było „Ziemią Obiecaną”, Palestyną, Kannan. Po śmierci Salomona rozpadło się na dwie części – pierwsze w VII w. p.n.e. podbiła Asyria, zaś królestwo jerozolimskie upadło w VI wieku p.n.e, kiedy król Babilonu zburzył Jerozolimę.

W niecałe pięćdziesiąt lat później Babilon podbili Persowie, a ich władca pozwolił na powrót Żydów przesiedlonych do Mezopotamii. Choć odbudowano Święte Miasto, na tron nie powrócił potomek Dawida, a wspólnotę zaczął łączyć kult Prawa Mojżeszowego – tak narodził się judaizm. Biblia hebrajska przyjęła wówczas swój ostateczny kształt. Pięcioksiąg stał się hebrajską Torą. Z Babilonii Żydzi przynieśli z sobą język aramejski, którego ślady odnajdujemy w pierwotnym tekście pism (aramenizmy). Teksty aramejskie zawiera Księga Ezdrasza i Daniela.

W tych wiekach powstały nowe księgi, które przez katolików uważane są za deuterokanoniczne (przez protestantów nazywane apokryfami starotestamentowymi). Ówczesna rzeczywistość była wielopostaciowa. Pojawiało się w niej wiele ruchów, grup i sekt i w takiej atmosferze przyszło w I wieku nauczać Jezusowi. W czasach Jezusa większość mieszkańców Palestyny mówiła po aramejsku, natomiast hebrajski był językiem Pisma Świętego. Od ekspansji Aleksandra Wielkiego w IV wieku p.n.e. Jerozolima weszła w krąg kultury greckiej, kultury, z której w przyszłości wyrosła europejska cywilizacja. Biblię hebrajską w III i II wieku p.n.e. mieszkający w Aleksandrii Żydzi na grekę – była to sławna „Septuaginta” (nazwa od cyfry 70 – tylu miało być podobno tłumaczy). Po grecku zapisana została Druga Księga Machabejska, Księga Mądrości, a także wszystkie księgi „Nowego Testamentu”.



  Dowiedz się więcej