Jesteś w:
Motyw zbrodni
Najważniejszym elementem zakończenia są wnioski nawiązujące do postawionej tezy. Jest ono także podsumowaniem całej pracy.
A. Motyw zbrodni w literaturze różnych epok.
Przykład zakończenia:
Z zaprezentowanych utworów jasno wynika, że nie istniej zbrodnia doskonała, która nigdy nie ujrzy światła dziennego i zgodnie ze słowami Adama Mickiewicza „nie masz zbrodni bez kary”. Jeden zły czyn pociąga za sobą następny, a raz puszczoną w ruch machinę zbrodni jest w stanie zatrzymać tylko śmierć samego mordercy. Kara za wyrządzone zło jest nieunikniona, wymierzy ją społeczeństwo albo Bóg. Przypadki opisane w literaturze jednoznacznie pokazują, że zbrodnia nie popłaca i należy szukać innych sposobów rozwiązywania problemów, czy realizacji swoich marzeń i dążeń, gdyż morderstwo prowadzi w konsekwencji do całkowitej degradacji moralnej i fizycznej człowieka.
B. Zbrodnia i kara jako konsekwencje złego czynu. Omów na wybranych przykładach literackich.
Przykład zakończenia:
Poprzez analizę powyższych tekstów można zauważyć, że człowiek od początku stworzenia ściąga na siebie karę, przekraczając wyznaczone normy moralne. Nie zawsze działa w pełni świadomie, jednakże często jednostka zachowuje się z premedytacją, podobnie jak Makbet, łudząc się, że da się uniknąć kary. Jednak takie przeświadczenie nie jest słuszne, bowiem analiza dzieł literackich wykazała, że jednostkę zawsze spotka kara za popełnione winy: zastanie wymierzona przez samego Boga, prawo, naturę czy też sumienie. Ten ostatni czynnik: ludzkie sumienie powoduje, że człowiek nie potrafi żyć z piętnem zbrodni. Dlatego dokonanie podłych występków może doprowadzić do ludzkiej autodestrukcji. Zniszczona zostaje jej psychika a w wielu przypadkach wymierzona zostaje kara najwyższa czyli śmierć. Istnieje tylko jedna jedyna możliwość naprawienia win, a jest nią zdolność do znalezienia w sobie pokory i umiejętność przyznania się do winy. Jednak powyższa prezentacja jest dowodem na to, że czasami człowiek nie potrafi, bądź nie chce przyznać się do błędu.
strona: - 1 - - 2 -
Motyw zbrodni - propozycje zakończenia
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimNajważniejszym elementem zakończenia są wnioski nawiązujące do postawionej tezy. Jest ono także podsumowaniem całej pracy.
A. Motyw zbrodni w literaturze różnych epok.
Przykład zakończenia:
Z zaprezentowanych utworów jasno wynika, że nie istniej zbrodnia doskonała, która nigdy nie ujrzy światła dziennego i zgodnie ze słowami Adama Mickiewicza „nie masz zbrodni bez kary”. Jeden zły czyn pociąga za sobą następny, a raz puszczoną w ruch machinę zbrodni jest w stanie zatrzymać tylko śmierć samego mordercy. Kara za wyrządzone zło jest nieunikniona, wymierzy ją społeczeństwo albo Bóg. Przypadki opisane w literaturze jednoznacznie pokazują, że zbrodnia nie popłaca i należy szukać innych sposobów rozwiązywania problemów, czy realizacji swoich marzeń i dążeń, gdyż morderstwo prowadzi w konsekwencji do całkowitej degradacji moralnej i fizycznej człowieka.
B. Zbrodnia i kara jako konsekwencje złego czynu. Omów na wybranych przykładach literackich.
Przykład zakończenia:
Poprzez analizę powyższych tekstów można zauważyć, że człowiek od początku stworzenia ściąga na siebie karę, przekraczając wyznaczone normy moralne. Nie zawsze działa w pełni świadomie, jednakże często jednostka zachowuje się z premedytacją, podobnie jak Makbet, łudząc się, że da się uniknąć kary. Jednak takie przeświadczenie nie jest słuszne, bowiem analiza dzieł literackich wykazała, że jednostkę zawsze spotka kara za popełnione winy: zastanie wymierzona przez samego Boga, prawo, naturę czy też sumienie. Ten ostatni czynnik: ludzkie sumienie powoduje, że człowiek nie potrafi żyć z piętnem zbrodni. Dlatego dokonanie podłych występków może doprowadzić do ludzkiej autodestrukcji. Zniszczona zostaje jej psychika a w wielu przypadkach wymierzona zostaje kara najwyższa czyli śmierć. Istnieje tylko jedna jedyna możliwość naprawienia win, a jest nią zdolność do znalezienia w sobie pokory i umiejętność przyznania się do winy. Jednak powyższa prezentacja jest dowodem na to, że czasami człowiek nie potrafi, bądź nie chce przyznać się do błędu.
strona: - 1 - - 2 -
| Dowiedz się więcej | |