Jesteś w:
Świętoszek
Molier swoją komedię „Świętoszek” wystawił w 1664 roku, dwa lata po wystawieniu „Szkoły żon”. Była to reakcja na atak jego wrogów, którzy, by doprowadzić do zakazu wystawiania „Szkoły żon”, zarzucili tej sztuce niemoralność i wyśmiewanie religii. Zarzuty były wyolbrzymione i obliczone na efekt, którym miało być utrącenie sztuki. Tak więc, doszło w rzeczywistości, z jednej strony do złośliwego oszustwa, z drugiej zaś – do łatwowiernego przyjęcia przez innych opinii ludzi rzekomo wysoce moralnych i religijnych.
Z tego właśnie powodu motywem przewodnim kolejnej komedii Moliera stało się szalbierstwo i oszustwo. Stworzył on parę protagonistów, Tartuffe'a i Orgona, których łączy układ oparty na obłudnej religijności i moralności jednego i całkowitym zaślepieniu drugiego. Orgon nie jest człowiekiem złym, jednak pod wpływem Tartuffe'a przekształca się w głupca i tyrana dla rodziny. Słabością Orgona jest niedostateczna biegłość w sprawach religii. Pociąga to za sobą również niepewność w sprawach moralnych, które wypływają z zasad religijnych. W osobie Tartuffe'a widzi autorytet, który pokaże mu co jest dobre a co złe.
Jeśli chodzi o Tartuffe'a, ten w ogóle nie przejmuje się religią i moralnością. Dla niego pobożność jest tylko rolą, którą trzeba odgrywać, by wyciągnąć z tego korzyści materialne. Stara się nie wypaść z tej roli. Nie przychodzi mu to jednak łatwo, ponieważ jego prawdziwa osobowość jest zupełnie inna. Pierwszy raz przyłapany na zalotach do Elmiry potrafi jeszcze obrócić sprawę na swoją korzyść. Za drugim razem zostaje jednak skompromitowany.
strona: - 1 - - 2 -
Motyw przewodni „Świętoszka” - szalbierstwo i zaślepienie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimMolier swoją komedię „Świętoszek” wystawił w 1664 roku, dwa lata po wystawieniu „Szkoły żon”. Była to reakcja na atak jego wrogów, którzy, by doprowadzić do zakazu wystawiania „Szkoły żon”, zarzucili tej sztuce niemoralność i wyśmiewanie religii. Zarzuty były wyolbrzymione i obliczone na efekt, którym miało być utrącenie sztuki. Tak więc, doszło w rzeczywistości, z jednej strony do złośliwego oszustwa, z drugiej zaś – do łatwowiernego przyjęcia przez innych opinii ludzi rzekomo wysoce moralnych i religijnych.
Z tego właśnie powodu motywem przewodnim kolejnej komedii Moliera stało się szalbierstwo i oszustwo. Stworzył on parę protagonistów, Tartuffe'a i Orgona, których łączy układ oparty na obłudnej religijności i moralności jednego i całkowitym zaślepieniu drugiego. Orgon nie jest człowiekiem złym, jednak pod wpływem Tartuffe'a przekształca się w głupca i tyrana dla rodziny. Słabością Orgona jest niedostateczna biegłość w sprawach religii. Pociąga to za sobą również niepewność w sprawach moralnych, które wypływają z zasad religijnych. W osobie Tartuffe'a widzi autorytet, który pokaże mu co jest dobre a co złe.
Jeśli chodzi o Tartuffe'a, ten w ogóle nie przejmuje się religią i moralnością. Dla niego pobożność jest tylko rolą, którą trzeba odgrywać, by wyciągnąć z tego korzyści materialne. Stara się nie wypaść z tej roli. Nie przychodzi mu to jednak łatwo, ponieważ jego prawdziwa osobowość jest zupełnie inna. Pierwszy raz przyłapany na zalotach do Elmiry potrafi jeszcze obrócić sprawę na swoją korzyść. Za drugim razem zostaje jednak skompromitowany.
strona: - 1 - - 2 -
| Dowiedz się więcej | |